เสียดายพลันวันนี้พี่ไม่ว่าง
ใช่คำอ้างขัดข้องต้องชมเหว
เที่ยวซะหน่อยเขาสูงจูงมิเกล
ต้องเกาะเอวมันไปขาไม่ดี
เดินสะเงาะสะแงะแสยะยิ้ม
แรกกลุ้มกลิ่มสุขใจกระไรนี่
เดินขึ้นเขานานหน่อยเรื่องพลอยมี
เรี่ยวแรงลี้ระโหยอ่อนโรยรา
อยากจะลงปลงหน่ายเสียดายขึ้น
ครั้นตะบึนสังขาลร้าวรานกว่า
เลยจุกนั่งตรงนั้นน่ะขวัญตา
กะรอหา ฮอ (helicopter) ..เหินอัญเชิญไว
นานกระแด่วแถวนี้มิดีแน่
ต้องยักแย่ยักยันขยันใส่
กลัวเสืองาบคาบเอาตัวเราไป
น้องร้องไห้..วตีเศร้ามิเข้าที
เลยครูดขาล้าแรงใช่แกล้งลาก
กรรมลำบากบุญลดหมดศักดิ์ศรี
เลยถูลู่ถูกังเคราะห์ยังดี
เที่ยวคราวนี้พอแล้ว...นะแก้วใจ
เนาะ วันหลังไปกิน..ติมดีกว่า
จั่นเจา
