ยังชีวิตจิตใจชอบไขว่คว้า
เพื่อนำมาเสนอบำเรอขวัญ
จตุจัดปัจจัยไว้ครบครัน
มากไม่อั้นรู้จักพักพอเพียง

จึงหมกมุ่นถุนต่ำกำกิเลส
ตายเป็นเศษผีไพร่ไร้ร่างเสียง
สำนึกก่อนซ่อนเร้นสื่อเอนเอียง
ยึดตั่งเตียงหน้าต่างว่างประตู

สวนนาไร่ไหหับหวงทรัพย์สิน
ที่ทำกินดินทรายวัวควายหมู
รสอาหารหวานจางก้างปลาทู
ญาติยอสู่ใคร่ลิ้มลองอิ่มเอม

หวังดูดมชมดอมดังหาไม่
ปากซูดไซ้เคี้ยวบดอดเกษม
รับรู้แต่แค่จิดคิดปรีด์เปรม
ถูกคุมเข้มด้วยบาปหยาบวิญญาณ

หากกรมดีชี้นำกระทำให้
เกิดครั้งใหม่ไร้ทุกข์พบสุขศานติ์
หากกรมชั่วชี้ตกนรกมาร
อยู่บาดาลดงดอยหลายร้อยปี

ตายเป็นเปรตเขตวัดสัตว์อสูร
กอบกินมูลเยี่ยวหยดหมดศักดิ์ศรี
หากรีบสร้างเสริมบุญคุณความดี
เกิดอีกทีเลิศล้นคนแน่นอน

 

รพีกาญจน์