เหม่อคิดถึงคนไกล..ใครคนหนึ่ง
เธอผู้ซึ่ง..พรากใจฉันไปสิ้น
เหลือแต่ตัวอยู่ตรงนี้มิยลยิน
ใจโบยบิน..ตามเขาเฝ้าหลงครวญ

จะหักห้ามอย่างไร..ไม่สำเร็จ
ยังระเห็จหลงใหลใจผันผวน
จากคำพูดเธอนั้นอันนิ่มนวล
สุดรัญจวน..เผลอใจ..ในทันที

คนคนนี้มีใจให้เธอหมด
ไม่อาจอดทนไหว..ให้หลีกหนี
เพียงพบไม่นานนัก..รักคนดี
เป็นอะไรไปแล้วนี่..ดูสิเรา

มองจันทร์เสี้ยวคืนนี้ที่โค้งฟ้า
เธอจะรู้ไหมหนาว่าใครเหงา
อนาคตเกินวาด...มิอาจเดา
ขอแอบคิดถึงเขา..เท่านั้นพอ...

 
ซี/16/12/58

ปลอบประโลมคนดีที่ให้รัก
หรือกี่สักโมงยามที่พร่ำขอ
คำสัญญาตรงนี่้ที่คอยรอ
ไม่ย่อท้อต่อทางแม้ห่างไกล

มองจันทร์เสี้ยวตรงนี้อีกโค้งฟ้า
มีแววตารอยยิ้มปลื้มปริ่มใกล้
จะเอารักทั้งรวงปลอบดวงใจ
ชื่นละไมเป็นสุขทุกคืนวัน

สิริวตี
 

คำปลอบใจแผ่วผ่านจากม่านหมอก
ขอบคุณออกจากใจให้จำมั่น
คนแสนดีมีนำใจให้แก่กัน
ช่วยแบ่งปันทุกข์เศร้าให้เบาบาง

เพราะทุกข์ใดในโลกไม่โศกเหมือน
ทุกข์ที่รักเลือนช้ำระกำห่าง
หวังจะสุขปรองดองทั้งสองทาง
คงไม่ว่างเชยใกล้จึงให้รอ

สิริวตี
 

"สิริวตี"เป็นตัวกลางสร้างความหวัง
ปรองดองทั้งสองฝั่งดั่งที่ขอ
ให้เขายื่นไมตรีแค่นี้พอ
จะเลิกท้อรอฟังผลจากคนกลาง..

 

กาลเวลาพาผันวันเลยล่วง
ก็ยังห่วงมิวายแม้หายห่าง
คนเคยรักจากลามาแยกทาง
ใจเคว้งคว้างเฝื่อนฝาดประหลาดนัก

บอกตามตรงหลงใหลในคำซึ้ง
หวังที่พึ่งบั้นปลายหมายยึดหลัก
มากลายกลับฉับพลันฝันหยุดพัก
ชายใจยักษ์ชื่อ"ซี"ไม่จีรัง

ดารกะ

 

สิรวตีนามเพี้ยงเพียงนิรมิต
สุดลิขิตเสกทางสร้างความหวัง
แต่หัวใจปลายทางของฟากฝั่ง
เขาบอกยังนั่งรอมิท้อเลย

สิริวตี