ยังผ่านโลกมาน้อยด้อยหลายอย่าง
บนเส้นทางความฝันนั้นแสนสวย
ชีวิตจริงยอกย้อนอ่อนระทวย
อยู่ได้ด้วยหัวใจในทุกวัน

อยากเป็นเช่นหลายคนบนโลกนี้
คงไม่มีทางเป็นได้ใช่ไหมนั่น
ชีวิตเราชีวิตใครไม่เหมือนกัน
จึงฝ่าฟันวันคืนฝืนใจทน

ใจทั้งใจเรานี้มีความรัก
พบอกหักผิดหวังทั้งหมองหม่น
คอยครวญคร่ารำพันกันเวียนวน
เฝ้าเพ้อบ่นกับตัวเองเป็นเพลงกลอน

ก็มันเจ็บมันปวดร้าวรวดยิ่ง
สุดจะนิ่งเป็นใบ้ให้ถ่ายถอน
ระบายออกบอกกล่าวความร้าวรอน
คอยออดอ้อนวอนมาเพ้อน่าอาย

จะเก็บไว้ในใจอย่างไรได้
มองทางไหนมืดมนจนใจหาย
คิดมากไม่จืดจางแทบวางวาย
คงจะตายกับรักลงสักวัน..

 
ซี/17/12/58