Life...
..
ดวงตาวันเริ่มยอแสงอ่อนล้า
แดดสีส้มห่มหล้าเริ่มซาสี
ท้องฟ้าถึงมัวหม่น..ก็โสภี
บ้านหลังนี้..เก่าแก่แต่สำคัญ
...
ยังคุ้มฟ้าคุ้มฝนกันน้ำค้าง
แม้รูปร่างรูปทรงมิคงมั่น
ไร้เงินซ่อมเงินแซมแกมรำพัน
ข้าวจะหุงทุกวัน..หวั่นวุ่นวาย
...
หน้าต่างโยกปิดยาก..ต้องลากถู
แถมประตูเข้าบ้านพองขยาย
เปิดก็ยากก็เย็นยืนตะกาย
ขยับซ้ายหลายหนจนระอา
...
พื้นก็แตกแยกร่อง..จ้องจะหลุด
ฝาก็ทรุด..หงุดหงิดชีวิตข้า
ฝนก็สาดไม่ยั้งนั่งโศกา
พอตกมาเตรียมหนีโน้นข้างใน
....
อัตคัดจริงจริง..ทุกสิ่งเศร้า
น้ำท่วมนากล้าเน่า..น้ำตาไหล
ยืนมองนาเจิ่งน้ำ..ยิ่งช้ำใจ
ต้นข้าวเคยไสว..ไงเป็นงี้
...
.อีกไม่นานก็ขายหน่ายทางแก้
เอาอะไรนอนแน่..มีแต่หนี้
ผลิตผลเลือนรางร้างทุกปี
ชีวิตนี้....กินอิ่มก็ยิ้มแล้ว
.....