โลกสีม่วงทรวงหม่นระคนเจ็บ
ดูหนาวเหน็บทรวงหักรักเสมอ
อันโลกแห่งกานท์กลอนสุนทรเพ้อ
ถ้อยคำเผลอความบอกออกความใน

แทนคำอ้อนความหม่นคนหมองรัก
หากอกหักก็ครวญเคล้าเย้ากลอนใส่
ดับความทุกข์รุกโหมประโลมใจ
เพื่อลืมคนข้างในไปวันวัน

บ้างสำเนียงเสียงเย้าสัพยอก
นั้นสับหลอกลืมทุกข์ทำสุขสันต์
เอาสมองน้อยน้อยร้อยกานท์กัน
แล้วเสพสุขสรวลพลันหมั่นเจรจา

สร้างโลกแห่งความฝันเป็นทางออก
แล้วแสร้งบอกแทนคนฝันล้วนสรรหา
มิมีใครเจอใครในสายตา
มิได้เคยเจอหน้ากันทุกราย

หากจะถามหาคนรักในที่นี้
มวลผองพี่เอื้อเฟื้อมากเหลือหลาย
ขอแนะนำไปต่อกลอนอักษรราย
กระทู้หลายที่เขาพักสลักทรวง

ณ ที่นี้คือทางแห่งใจพัก
มากพำนักฝันสุขเหงาเศร้าหวง
ล้วนผู้คนเปรมฤทัยใช่หลอกลวง
ขอให้ล่วงมาสรรสุขละทุกข์ตรม

สิริวตี

อย่าเศร้านะคะ มาเล่นต่อกลอนสนุกๆกันดีกว่า

ยินดีต้อนรับพี่ชลนา ทางนี้เลยละกันนะคะ
ขอให้มีความสุขกับการเขียนกลอนค่ะ

เพราะเธอคือระวีแสงสำแดงกล้า
เธอคือดวงจันทราลาโศกศัลย์
เธอคือดนตรีกาลสานสัมพันธ์
เธอคือนักกวีอันสรรความงาม

สิริวตี
 

มาร่วมก๊งวงดื่มด้วยกันไหม
สมาชิกที่ไปใคร่เฉลย
"พี่วิริน""น้องวตี" คู่ทรามเชย
เหล้าไม่เคยแค่ยาดองต้องใจนัก

หากคุณพี่ชลนามาสักหน
ร่วมแก้วชนคงระรื่นชื่นประจักษ์
ทั้งเมาเหล้าแล้วเรายังเมารัก
ร่วมสลักสรวลเสเจรจา

เห็นดื่มเหล้าดื่มเบียร์มันแพงท้อง
ดื่มยาดองของไทยกันดีกว่า
ข้างถนนหนไหนแจ้งใจมา
จะไปหาจับจองเป็นสามคน

สิริวตี
แหะๆๆๆ
 

จิตตนคร


วันคืนเมื่อตื่นเผชิญ          กงกรรมตามเดิน
ดังวงล้อเกวียนเวียนไป

ประจักษ์โจ่งแจ้งแถลงไข   จิตตนครใน
ส่องไสวใจเราโดยตรง

สังวรโดยธรรมจำนงค์        บันดาลประสงค์
หลุดพ้นวัฏสงสาร

สุดท้ายพบพระนฤพาน      ดุจผลตนหว่าน
สว่างสงบนิรันดร์

สิริวตี

อดีตกาลเนิ่นเนาว์ผ่านมาแล้ว
ควรคลาดแคล้วหากคิดหวนชวนหมองศรี
ส่วนอนาคตนั้นยังไม่มี
คิดมิดีก็มักเพลียทำเสียใจ

ลมเข้าออกปลายจมูกตามดูเถิด
ปัจจุบันนั้นพราวเพริศเลิศสดใส
มีสิ่งผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป
อย่ากอบไว้ให้พะวงกับทรงจำ

ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่พอรู้ค่า
บัวแก่กล้าชูก้านบานคมขำ
ขึ้นล้อแดดหยอกภมรสุนทรธรรม
จะเลิศล้ำชีวิตอย่าปิดตัว

น้องมิเบ่งเก่งกาจเป็นปราชญ์ไหน
แค่อยากให้พี่มิหม่นจนปวดหัว
แวะชี้ช่องทางทักเล่นเช่นครอบครัว
อย่าถือโกรธว่ายวนยั่วทั่วฤทัย

สิริวตี