กลอนสี่

กลอนสี่ แต่งได้ ๒ แบบ ความแตกต่างอยู่ที่การ ส่งรับสัมผัสระหว่างบท

แบบแรก คำท้ายวรรค ๔ ส่งสัมผัสไป บทใหม่จะรับสัมผัสที่ คำท้ายวรรค ๒ เสมอ

* เหวยเหวยอีจันทรา......ขึ้นหน้าเถียงผัว.................อุบาทว์ชาติชั่ว.......ไสหัวมึงไป
* นางจันทาเถียงเล่า.......พระองค์เจ้าหลงใหล..........ไล่ตีเมียไย...........พระไม่ปรานี
* เมียผิดสิ่งใด..............พระไล่โบยตี....................หรือเป็นกาลี.........เหมือนที่ขับไป

— บทละครครั้งกรุงเก่า เรื่อง สังข์ทอง

แบบสอง คำท้ายวรรค ๔ ส่งสัมผัสไป บทใหม่จะรับสัมผัสที่ คำท้ายวรรค ๒ เฉพาะบทที่เป็นบท เลขคู่ เท่านั้น
หากเป็นบท เลขคี่ จะรับสัมผัสที่คำท้ายวรรค ๔

* จักกรีดจักกราย.............จักย้ายจักย่อง..................ไม่เมินไม่มอง............ไม่หมองไม่หมาง
* งามเนื้องามนิ่ม..............งามยิ้มงามย่าง.................ดูคิ้วดูคาง................ดูปรางดูปรุง
* ดั่งดาวดั่งเดือน..............ดั่งจะเลื่อนดั่งจะลอย..........พิศเช่นพิศช้อย..........พิศสร้อยพิศสุง
* ช่างปลอดช่างเปรื่อง........ช่างเรืองช่างรุ่ง.................ทรงแดดทรงดุ่ง..........ทรงวุ้งทรงแวง

— กลบทจาตุรงคนายก, ศิริวิบุลกิตติ, หลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนสี่ (อ่าน 19428 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้