ตะเพียนเฒ่า

เปรียบฉันเป็นตะเพียนเริ่มเวียนว่าย
รอบสาหร่ายส่ายสอดตอดจอกแหน
ทะลึ่งรุดผุดดำผ่านผำแพ
วนแหวกแถถอยถึงคลึงใบบัว

พอแรกรุ่นเลียบตลิ่งทิ้งบึงหนอง
เข้าลำคลองเลาะแคมยิ้มแย้มหวัว
เห็นปลาเล็กปลาน้อยล่องลอยตัว
ชิดเนียนัวล้อเล่นเย่อเย็นใจ

มิกล้าเสี่ยงเอียงลำสู่น้ำเชี่ยว
น้อยแรงเรี่ยวแฉลบแอบลื่นไหล
เพิ่งเจอะเจอเผลอนิดผิดพลั้งไป
ถูกคลื่นใหญ่ระลอกกระฉอกพา

ยิ่งถลันหันเหสู่เลกว้าง
เดียวเคว้งคว้างห่างขอนจรห่างท่า
มัวพะวังหลงทิศทางธารา
เป็นเหยื่อปลาเต่าปูงูเลื้อยคลาน

ยังจดจำคำแม่แลคำพ่อ
รู้ในบ่อในบึงถึงแตกฉาน
มิเท่าเทียมเท่ารู้ผู้ชำนาญ
เช่นครูบาอาจารย์มั่นอาจิณ

ท้ายอาจเป็นตะเพียนหยุดเวียนว่าย
แถกเหงือกหงายทุรนบนหาดหิน
แขวนขื่อแข็งแกว่งไกวไร้ยลยิน
เก่าแก่สิ้นค่าวเครือเหลือตำนาน

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ตะเพียนเฒ่า (อ่าน 6483 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้