~..ใจคนหายไปไหนน้อ?..~

~..ใจคนหายไปไหนน้อ?..~

มองหนทางข้างหน้าเริ่มล้าแล้ว
มองย้อนแนวข้างหลังล้วนฝังจิต
ที่ผ่านมาลำบากมากชีวิต
ล้วนถูกผิดคิดตรองเหตุหมองมัว

"สู้ไม่ไหวไปบ้านงานลาออก
กลับบ้านนอกยังมีที่ซุกหัว
หากปัญหารุมเร้าเข้าพันพัว
อย่าเอาตัวไปเสี่ยงหลีกเลี่ยงมา"

คำแม่สั่งสอนบอกก่อนออกบ้าน
แม้เนิ่นนานยังจำรู้ล้ำค่า
เมื่อเรียนจบต้องพรากจากบ้านนา
เพียงกายาลำพังและตั้งใจ

เมื่อเป็นสาวออกบ้านงานต่างถิ่น
คนย่อมหมิ่นกินลับและหลับไหน
สงสารแม่ตอบถามคนหยามไป
งานอะไรให้ถามเหยียดหยามกัน

อดทนนะ บอกใจสอบไปทั่ว
หางานรัวสามารถไม่หวาดหวั่น
ทุกวันนี้หากินแทบไม่ทัน
แต่มีฝันกอดแม่แท้บั้นปลาย

มองหนทางอ่อนล้ากับหน้าแม่
ใจลูกแย่แม่จ๋าแทบสลาย
ทำไมหนอ ผู้คนมีมากมาย
แต่ใจหาย ทำไมถึงไม่มี

..คิดถึงแม่น่ะค่ะ..
พิณจันทร์
๑๘ กันยายน ๒๕๕๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~..ใจคนหายไปไหนน้อ?..~ (อ่าน 11724 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้