อับแสงที่ปลายเสา

มันร้อนรุ่มสุมฟางลุกข้างรั้ว
ลามถึงตัวซวนเซน้ำเทถอก
นองกลบกลิ่นสิ้นไฟควันในนอก
ยังระลอกแถกเถือเติมเชื้อแรง

ร่างสดใสวัยว่อนอ่อนชันษา
หวานจี๋จ๋าวนวาดใช่ผาดแผลง
เอ่ยชี้ชวนนวลนิ่มยิ้มแสดง
ทางสองแพร่งซมทุกข์สุขสำราญ

แนะจิตหนักจักแน่นดุจแผ่นผลึก
เสกสรรตึกปูชนีย์ศรีสถาน
ดีประดับคับคั่งอลังการ
เสริมยอดญานเอี่ยมอ่องล่องครรไล

เพราะบุญแผ่แก่กล้าศรัทธาถึง
รวมเป็นหนึ่งจ่อจุดสุดไสว
วาวก่องเก็จเอ็ดเสียงประเดียงไกล
น้อมนำชัยกลับอู่สู่ลำเนา

สืบสัญจรซอนซอกกลับดอกเหลือง
สร้างขุ่นเขื่องขยายป้ายขลาดเขลา
เปิดประตูสู่สวรรค์ปัญญาเกลา
โน้มนำเข้ารับรสหยดน้ำทิพย์

เปลวยังโหมโจมจังบดบังสี
คลุ้งผงคลีม่านฝ้าตาปริบปริบ
โรครุมล้อมพร้อมดับระยับยิบ
ลอยลิบลิบพิมานหรือดานดง

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: อับแสงที่ปลายเสา (อ่าน 6153 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้