สู้มิไหวใจอยากลองก็ต้องเปลี่ยน
เห็นเขาเขียนหยอกเย้าล้อกรออักษร
แทรกเคล้าคละหลากเหลี่ยมรสทุกบทตอน
ได้แค่นอนอ่านลำนำตาช้ำแดง

มีแค่ปรายสายตาสองสอดส่องสื่อ
หมดทางยื้อยืนหยัดยงคงแค่แฝง
หากใครพบโปรดเถิดนะจับตะแคง
ฉันขาแข้งผอมซูบโซ...โปลิโอ

: ดิน :

  

บังเอิญ เดินผ่านร้านไก่ย่าง
เห็นร่าง หญิงโกโรโกโส
สองมือ ถือเถือกเปลือกแตงโม
เหม็นโฉ่ เลอะเทอะดำเกรอะกรัง

สอดเกิบยาง บางขวา หนาซ้ายคืบ
ก้าวเท้าสืบ ถุงลาย สะพายหลัง
วนไปมา ตาแล แบขอตังค์
อ๋อ ถ่ายหนัง เดินกล้อง "ละอองดิน"

 

ขอโทษน้องจ๋า ผมออกนอกเรื่อง ล้อเล่นคุณแม่บ้าน หนะ

 

 

โอย...โล่งอกดีนะ ที่อ้ายไม่บอกสาตุ๊ๆๆๆ

ไม่ถนอมออมแรงช่างแกล้งนะ
เหวี่ยงฉันซะเซหลุนหมุนเป็นเข็ม(ลูกข่าง)
กระดูกกระเดี้ยวเสียวไส้พ่อใจเค็ม
นี่ดวดเอ็มฯมารึไงไหงคึกนัก

: ดิน :

 

..เขาบอกว่าคือท่ากายภาพ(บำบัด)
ให้นอนราบบีบนวดปวดตรงไหน
แล้วจับเหวี่ยงเพลี่ยงพล้ำช้ำภายใน
กลัวไปไยกัดหูดูสักที

 

 

..ที่ลุงโซล โพนมา ว่ากดจุด
หนูขำสุด กด(แล้ว)หาย คลายส่วนไหน
กดตามง่าม ถามหน่อย อย่าน้อยใจ
ตำราไหน กดง่าม ขอถามที   55555

กดตรงง่ามไหนลุง
เอาให้แน่ คนไข้ งง ไม่ไว้ใจนักกายภาพ ฮาาาาา

..อ๋อจุดกด ตดปู๊ด สุดจะเหม็น
ขี้กระเด็น ออกมา โดนหน้าหนู
กินปลาร้า มาแน่ อย่าแค่ดู
มากวาดถูก ให้เรียบ เดี๋ยวเหยียบ...แหวะ..อ้วก