เดินดุ่มดุ่มดังกรึ๊บดึ๊บดึ๋ยดึ๋ย
เสียงร้องอึ๋ยเอาแล้วแป้วละซี่..
โดนตะปูต๋ำเท้าเจ้าวตี
ความซวยมีแต่มาเกิด...เลิศจริงจริง

ด้วยเดือนนี้มีขุนพันธ์ยันเอาไว้
แทงยังไงไร้โลหิตด้วยจิตนิ่ง
อยากให้ลองอีกสักจึ๊ก..นะคุณลิง
เลือดฟรุ๊งฟริ๊งเป็นแน่..เจ้าแม่กลอน

ต้นตระกรานต์ 
ระวังตัวหน่อยโชคดีก็มีวันหมดนะอิอิ...

 
มาแต่ละทีนี่แซวตลอด อายเค้า เหอๆๆ
 

โดนตะปูนิดหน่อยต้องคอยบอก (.....เฮ้อ!..)
โลหิตออกมิได้ใช่หลอกหลอน
ระลึกอนุสติยังทั้งก่อนนอน
เจ็บแปลบตอนมันปึ้กลึกถึงทรวง

วันนี้เข้าพรรษาไงท่านได้เอื้อ
วันหน้าเบื่อเมื่อใดใจหนักหน่วง
โชคมิเข้าข้างใครใดทั้งปวง
อย่าลืมล่วงทำดีแค่นี้เอย

สิริวตี
แค่ฟลุคน่ะ...วันหน้าอาจโชคไม่ดีก็ได้
 

เข้าป่าเมื่อใด เก็บเหล็กไหลมาให้บ้างเน้อ(เริ่มเพ้อละ555)

ปล. ให้บทนึง พุทธังแคล้วคลาด ธัมมังแคล้วคลาด สังฆังแล้วคลาด เคยท่องแค่นี้ อยากได้มากกว่านี้ต้องถามกูรู น้าาาาา

 

คิดได้ไงมุกนี้วตีขำ
ไม่ย่างนำสาวเท้าหรือก้าวขา
เพราะมันสั่นต้องเข้าใจใช่ระอา
เจอคนหล่อข้างหน้าเขาทักทาย

เลยระทวยยิ้มเขาเราแทบบ้า
เห็นกายาซิกแพคน่าแทคหลาย
พอเข้าใกล้แทบม้วยลงด้วยชาย
ใจสลายเขาคอยแฟนแมนอีกคน

สิริวตี

 

ไม่เอาแล้วแจ้วเรื่อยเปื่อยปากละ
ตอนนี้จะรักหญิงยิ่งตามหา
คิดถึงพี่วิรินจินต์ดีกว่า
วันนี้เธอหายหน้า ณ แห่งใด

สองวันก่อนด้วยน้องฝ่อสมองตื้อ
เป็นเด็กดื้อโดนคนบ้าเขาว่าใส่
จึงคร่ำครวญมากมายมิอายใคร
ที่เขียนให้เพ้อพกอกหนูลิง

สิริวตี

เฮ้อ...เขียนเรื่อยเปื่อยมากมายเรา
 

วันนี้ใยพี่เจ้ามิเข้ามา
น้องมองหาไม่เห็นเช่นวันก่อน
ตอนนี้น้องง่วงไซร้จะไปนอน
คงได้อ้อนพี่วิรินสิ้นวันจันทร์

เพราะงานมากงานมายเรียงรายแล้ว
หวังพี่แก้วได้คิดถึงซึ่งตัวฉัน
หากหมดงานเมื่อไหร่ได้เล่นกัน
สร้างหฤหรรษ์ให้น้องสุขทุกวันเอย

สิริวตี