....อรุณสวัสดิ์น้ำค้าง....

เธอมีใครหรือไม่ฉันไม่รู้
แต่เธออยู่ข้างในหัวใจฉัน
และคงไม่สัญญาชั่วนิรันดร์
คนเรานั้นลาอวยย่อมม้วยมร

แต่วันนี้ที่เห็นป็นทั้งหมด
มิขอลดห่างหายหรือถ่ายถอน
แม้แค่ใจได้ซบเพียงหลบนอน
ก็มิจรจากไปที่ไหนเลย

ดุจน้ำค้างกลางไพรซบใบหญ้า
สูงสุดฟ้าพร่างพรมห้อมห่มเผย
แม้นมิได้เคียงงามครองทรามเชย
แค่เพียงเกยช่วงวัยให้ยินดี

หากแม้นเพียงเห็นบ้างในบางเช้า
ก็ยังเฝ้าห่วงหาหวั่นลาหนี
แม้นห่างหายเพียงหนยามฝนมี
เถอะบางทีน้อยใจซบไอดิน

แม้นเป็นเพียงหญ้าต่ำเขาย่ำเหยียบ
แม้นมิเทียบสามารถฉลาดผิน
เป็นเพียงหญ้าอักษรเขียนกลอนจินต์
น้ำค้างยังยลยินซับรินใจ

แต่บางเช้าก็มีบางที่แจ้ง
บดบังแล้งน้ำร้างจรทางไหน
แม้นดอกหซ้ามองเห็นที่เป็นไป
ความห่วงใยดอกหญ้ายังเหมือนเดิม

พิณจันทร์
๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๙