รักนั้นเกิดจากแหล่งแห่งหนไหน
จะที่ใดใช่สิ่งอิงขวางกลั้น
ขอเพียงรักเรามีกันและกัน
แล้วมิหวั่นถึงผันผ่าน..กาลเวลา..

ในวันนี้เมื่อบรรจบพบกันแล้ว..
อย่าให้แคล้วคลาดไปในชาติหน้า
หากต้องอยู่ผู้เดียวเปลี่ยวกายา
อนิจจาจำต้องหมองกมล

จงรักษาคู่ชีวิตชิดเคียงใกล้
ยามป่วยไข้ดูแลหนา..อย่าตกหล่น
เดินคู่เคียงอย่าง..อกผายไม่อายคน
แม้ยากจนมือเกี่ยวคล้องประคองเดิน..

ต้นตระกรานต์

มิอยากมีคู่แล้วขอแคล้วจาก
มันเรื่องมากจริงจิตขอคิดหนี
มากแต่ทุกข์จุกระกำพร่ำวจี
ขอหลบลี้หลีกไกลไม่กลับคืน

หากมาเก็บฉันไว้ให้มันเยอะ
เลิกเสียเหอะเลิกไปฉันไม่ฝืน
จะไม่ต้องระทมจมกล้ำกลืน
ฉันระรื่นลั้ลลามากกว่าเดิม

สิริวตี
 

ยิ่งแต่งยิ่งเกรียน....เฮ้อ
ขออภัยท่านต้นตระกรานต์ทำกลอนหวาน เพี้ยนไปซะได้
 

หากชาตินี้พี่ไกลจากพรากดวงแก้ว
ต้องคลาดแคล้วช้ำชอกดอกบุหงัน
ขอเป็นเพียงภุมรีที่รอวัน..
บุษบันแย้มเกสรก่อนโรยรา


ต้นตระกรานต์

หากชาตินี้แคล้วคลาดไม่อาจรัก
จงตัดใจมิภักดิ์ในชาติหน้า
ขอคุณงามความดีที่ทำมา
ส่งวิญญาณ์เข้าสนิทนิจนิรันดร์

กับภพที่ไร้ต้องครรลองรู้
นิพพานอยู่ตรงจิตที่คิดฝัน
หากความรักเป็นทุกข์มิสุขพลัน
ขอจากมันสู่ธรรมดำเนินไป

สิริวตี