คนต้นซอย..
....
คนต้นซอยบ่อยครั้ง..ก็นั่งเศร้า
ด้วยไร้เงาเฝ้ามอง..หม่นหมองจิต
อยู่ปากซอยบ่อยครั้งนั่งครุ่นคิด
เศรษฐกิจ..ย่ำแย่ชักแน่ใจ
..
ข้าวของแพงพรวดพราดเกินคาดหวัง
ขึ้นกันจัง..มิยั้งหยุดฉุดมิไหว
ต้นทุนสูงเสียดแทง..ทำแกงใด
ถึงจะมีกำไร..ไว้ประทัง
..
แค่คิดว่า..หน้านี้..ปีหกศูนย์
คงเพิ่มพูนภาพลักษณ์ประจักษ์หวัง
ค้าขายดีมีกำไร..สุขใจจัง
ไม่ต้องนั่ง..ตาปรือถือทัพพี
..
แบบทุกวันนี้
..
กวีชาวบ้าน

 

ข้าวของแพงแกงผักตักครึ่งถุง
พร้อมเครื่องปรุงเสร็จสรรพรับด่วนจี๋
ไข่ชะอมต้มปลายี่หร่ามี
รากผักชีโลละร้อยพลอยเป็นลม

ปีหกศูนย์จูนไม่ติดคิดหัวผุ
ดั่งไฟครุเติมเชื้อเมื่อนาล่ม
ข้าวไม่แก่เกี่ยวก่อนวอนพระพรหมณ์
โปรยยาดมยาหอมเพื่อย้อมใจ

จะกี่ปีกี่สมัยไม่มีพื้น
ล้มทั้งยื่นขื่นขมตรมแค่ไหน
ทั้งกู้หนี้ยืมสินสิ้นนาไป
ควายเลี้ยงไว้ขายฆ่าถ้าจำเป็น

วิริน
๒/๑๑/๕๙