ชายหน้าซึม
นี่นะหรือที่ว่าโลกมนุษย์
คนซื่อสุดเวทนาน่าสงสาร
ทำหน้าชื่นแม้ว่าทรมาน
ยังยิ้มหวานเพื่อใครใครในหลายคน
มอบให้เธอคนดีทั้งชีวิต
ถึงเธอผิดมินึกโกรธโทษสักหน
เธอลับตาไกลตาพากังวล
มิหลุดพ้นห่วงหาทุกนาที
วันนี้เธอผลักไสไร้ค่า
เคยบูชากลับทำลายชายคนนี้
ลืมคุณค่าจงรักและภักดี
แม้ใจพี่รักแน่นมิแคลนคลอน
เธอไปดีพี่รื่นชื่นดวงจิต
หลายคนคิดร่วมฝันกันสลอน
หากวันใดใจเจ้าเจอร้าวรอน
ขอเว้นหมอนนอนหนุนอุ่นด้วยคน
12 มกราคม 2556
