"เพียงความหวั่นไหว"

เพียงผีเสื้อขยับ...จับใบไม้
สะเทือนหวั่นไหว...ถึงฟากฟ้า
แผ่วเพียงผลัดไม้ใบ..ในพนา
ร่วงสู่พื้นพสุธา...สะเทือนดิน

ทะเล...ยังหวั่นไหวแม้ไกลลิบ
เพียงกระซิบจากลำธาร..เซาะผ่านหิน
เพียงนกไพรขยับปีกจะหลีกบิน
กระจายกลิ่นทั่วไพร..กลิ่นใจพราน

เพียงสายตาเหลียวไกล...คนใจจาก
มิเอ่ยปาก..เป็นดั่งสั่งประหาร
เพียงน้อยใจใจหาย...แทบวายปราณ
สั่นสะท้านหวั่นไหว...ทั่วใจตน.
......
ปฏิพัฒน์

ให้กระสับกระส่ายเป็นไรนิ
สมาธิก็นั่งยังไร้ผล
กระดกน้ำสามลิตรจิตก็วน
แปลกพิกลใจเราในเช้านี้

เข้าบ้านเบิ่งตาขมึงถึงบางอ้อ
ชายสุดหล่อโด่งดั้งนั่งตาหยี
มิช้าชักทักทายด้วยไมตรี
ยืมพันสี่   ได้ป่าว...ซื้อข้าวกิน

   อุ๊ย..เศร้า ....?