ถึงคราวทุกข์แสนยากลำบากเหลือ
หาจุนเจือที่ไหน...ใจเจ้าเอ๋ย
เพื่อนสนิทชิดเชื้อมิเหลือเลย
ทำดั่งคนมิเคยรู้จักกัน
ยามเอ่ยปากสุดฝืนเหมือนกลืนดาบ
ถูกหยามหยาบรังเกียจคล้ายเดียดฉันท์
โดนดูหมิ่นดูแคลนแร้นจำนรรจ์
ให้สำคัญดั่งว่าไร้ค่าพอ
หากเพียงมีหยิบยื่นให้ชื่นจิต
แม้น้อยนิดจดจำชุ่มฉ่ำหนอ
อันน้ำจิตน้ำใจใสละออ
มิตรแท้นอ เห็นเมื่อครา...ชีวาตรม
Soul Searcher
Inspired to write 21/7/2017
ถึงคราวทุกข์ยุคนี้ต้องหนีหาย
ขอบ๋ายบายเพื่อนเก่าเฝ้าถุยถ่ม
คนที่เคยสนิทชิดชื่นชม
ไปลอยลมมิกลับนับแต่นี้
อย่าเอ่ยปากฝากถามห้ามเรียกเพื่อน
มิอยากจะปนเปื้อนเบือนหน้าหนี
เพราะเธอจนมอซอขอลาที
เมื่อไหร่มีร้อยล้านวานมาคบ
วิริน
๒๑/๗/๖๐
