ยามตะวันแยงตาฟ้าสว่าง
ต้องเดินทางอย่างคล่องต้องรีบเร่ง
หวั่นหัวใจไปสายมิวายเกรง
ใส่กางเกงผิดได้อายแต่เช้า

สิริวตี

โยน  กระเป๋า/ข้าว

จะอุ๊ต๊ะอุ๊ตายโอ้ยวายกรี้ด
อยากเอามีดปักหลังฟังชายบ่น
ยังหาว่าล้วงตับสัปดน
เล่นของต่ำกมลจนแทบพัง

วิริน

 


โยน...เอาก็เอา /ตามนั้นเลย

โยนต่อ...ฝัน / เฉย

มีความฝันมีไฟเพราะใครก่อ
สิ่งที่เคยทดท้อมิรอเฉย
ด้วยกองไฟการุญคนคุ้นเคย
มาเอื้อนเอ่ยบอกสู้รู้เบิกบาน

สิริวตี

กลอน/หวาน

(ขออนุญาตไม่เปลี่ยนสีนะคะ มือถือกดไม่ถนัดเลย)