พวงมาลัยหอมสวยด้วยมะลิ
ยิ้มแก้มปริยื่นให้อ้ายเดินเลี่ยง
น้องยังเก้อก่อนนั้นเคยฝันเคียง
ก็รอเพียงเอื้อนเอ่ยไยเฉยชา

ผ่านหลายปีดีดักไม่ทักถาม
วันน้องตามไปพบยังหลบหน้า
มีหนึ่งนางแนะนำนามกานดา
บอกว่าคือ  ภรรยา...อ้ายสามี

ตกตะลึงพรึงพรั่นตัวสั่นริก
กำมือจิก จุก,ชา น้ำตาปรี่
สองมือปาดหยาดใสไหลทวี
รับโดยดี...ด้อยค่ากว่าคนนั้น

บังเอิญพบพาอ้ายในครั้งนี้
หนอยดูซีแสร้งพร่ำคำเสกสรร
มิเคยปอง  มอง"ดิน"สิ้นสำคัญ
เดี๊ยะกำปั้นปลายคางง้างความจำ

เขานั้นมาทีหลังอ้ายยังรัก
ขั้นลงหลักร่วมเตียงเคียงเช้าค่ำ
น้องมาก่อนเกี่ยงท่าว่าตัวดำ
นึกถึงคำทิ่มแทงแสลงใจ

อย่ามาพร่ำลำเอียงเสียงค่อนขอด
รอตลอดเรื่อยมา..ล้ารู้ไหม
พอจะมีชายอื่นยื่นเยื่อใย
จะหวนมาทำไม..กลับไป๊ซะ!!?

ดิน

 

เขียนฟายฟุ้งตุงนังตั่งเตียงหมอน
คลิปละครออนสะเปะสะปะ
เรื่องรักเก่าเป่าประทุปะทะ
ฮิตฟูเฟื่องเมืองพระส้มมะโอ

ก่อนอยู่โยงโด่งดังบ้านหลังใหญ่
ชายหลงใหลหน้ามนสาวคนโก้
อยู่เดี๋ยวนี้สี่บ้านอาคารโต
วิ่งรอกโร่ไปมายิ้มหน้าบาน

หนุ่มกลางแก่แห่ห้อมล้อมหน้าหลัง
จึงชิงชังเบื่อหน่ายหน้าอ้ายหนาน
ตอบต่อกลอนวอนตีรพีกาญจน์
ห้าปีผ่านนัวเนียเคยเคลียคลอ

เคยยืนยันภรรยาน่ารักยิ่ง
เอาขึ้นหิ้งไว้บนต้นพ.ศ.
ขนิษฐีสีลาอ่าลออ
ดูห้องหอสะอาดปัดกวาดครัว

เสร็จลำไยไหล่เจ็บเก็บมะม่วง
ระหว่างช่วงอดออมปลูกหอมบั่ว
หลังผ่าตัดต่อเอ็นสามเส้นชัวร์
จับรถทัวร์มาแน่แม่พระจันทร์

น้องจะหลบคบใครอ้ายไม่สน(ใจ)
จะบุกค้นควานหาจ้าละหวั่น
อักษรย่อ จ. ช. ซ. บ่สำคัญ
แลกชีวันชิงน้องละอองดิน

 

รพีกาญจน์

มิน่าคุณโซล เขียนกลอนเก่ง

แม้แต่เป็ดยังขัน คนจะไม่เจ๋งได้ไง