น้องจำพรากจากกันหลายวันก่อน
ทบทวนย้อนกรรมติดผิดหนักหนา
รู้สึกทุกข์รุกไล่ในอุรา
สู้บากหน้า..พบพี่..คืนดีพลัน

คืนงามสวยด้วยแสงส่องแหล่งโลก
จิตเศร้าโศก...ขยับใส่เข้าใกล้ฉัน
น้ำตาเอ่อ..ริมทาง..ข้างรั้วนั้น
เคยอยู่กัน..สถาน..ณ.บ้านเรา

เสียงจั๊กจั่นเรไร..ร้องไล่แว่ว
อีกรอยแนว..ยุงลิ้น..กัดกินเข้า
ตะขิดตะขวงเหลือ..เกิน..ก้าวเดินเอา
หยุดเกาะเสาริมรั้ว...อย่างกลัวเกรง

น้ำตาพลั้งหลั่งริน..รดดินร่วง
ผิดทั้งปวงถาถมเคยข่มเหง
ปล่อยลอยแพแพ้พ่ายอับอายเอง
สำนึกเคร่ง..ครวญคร่ำ..ยอมจำนน

มองผ่านช่องห้องพี่..ไฟหรี่เปิด
เรื่องบังเกิด..กลายกลับ..มิสับสน
คุณธรรมนำเวียนแปรเปลี่ยนคน
ก้าวข้ามพ้น..สมัคร..ขอรักคืน

Jannjao

ยังรอรับรักเจ้าเฝ้าห่วงหา
เห็นบอกลาจากไกลให้ขมขื่น
คงมีคนเฝ้าพนอรอรักคืน
คงสุดปลื้มอยู่เคียงเข้าเรียงกัน

จากวันนั้นผ่านมานานนักหนา
พี่ตัวชายังเบลอเผลอหน้าหัน
อยู่ในห้องคอยฝืนทุกคืนวัน
ต้องหยุดฝันมี่วาดไว้ไปกับเธอ

พี่ตัดใจไปแล้วแก้วตาเอ๋ย
สิ่งที่เคยคบหาพาหน้าเหรอ
ทำใจแล้วจากนี้มิมีเจอ
แม้นรักเธอต้องลาพาทำใจ

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๒๘ พ.ค.๖๑