ท้องรัดกิ่วหิวข้าวเมื่อคราวก่อน
ตัดใจย้อนรถมาร้านอาหาร
ไฟแดงเบื่อเหลือเกินติดเนิ่นนาน
รถขับคลานเหมือนเต่าเลยเศร้าทรวง

ต้องเปลี่ยนแผนแล่นเลี้ยวทานเกี๊ยวหมี่
สั่งทันทีไต่ถามสองชามพ่วง
แห้งกับน้ำย้ำหนักอย่าตักตวง
ชูรสหน่วง...คอเหนียว...ห้ามเชียวเธอ

ระหว่างนั้นหันดูสองผู้เฒ่า
แต่งตัวเก่าโต๊ะหน้า...ในคราเผลอ
จับสังเกตุแปลกใหม่มิใคร่เจอ
ยายนั่งเซ่อหันหน้ามองตากิน

เดาเหตุผลสารพันของปัญหา
จนเงินตราระงับกลัวทรัพย์สิ้น
หรือเหตุผลกลใดอยากได้ยิน
พาลบ้าบิ่น...เตลิด...คุยเปิดทาง

ว่า..มิเกี่ยง..เลี้ยงพลันในวันนี้
จงทานฟรีอิ่มจุกได้ทุกอย่าง
คุณตายิ้มแย้มจ้องหันมองพลาง
โทนเสียงกลางดังแว่วยินแผ่วเบา

######เราแบ่งกัน ไม่ต้องเลี้ยงครับ#####


ต้องปันเศษเหตุไฉนมิให้จ่าย
หรืออับอายขัดเขินใช้เงินเขา
เพียงชั่วครู่ขณะจิตค้นคิดเดา
ตาอิ่มเข้า...ปากล้วง...พวงฟันปลอม


5555...คุณตาอิ่มแล้ว. ล้วงฟันปลอมให้ยายใช้ทานบ้าง. แหม... ก็มีชุดเดียวเนาะ ต้องผลัดกันใช้

Jannjao

เป็นคู่รักแห่งชาติประกาศไว้
ฟันยังใช้ร่วมกันยันว่าหอม
รักเหนียวแน่นขัดสนจนต้องยอม
เก็บอดออมถนอมไว้ใช้นานนาน

หมี่หนึ่งถ้วยช่วยกิน ณ ถิ่นนี้
มิอ้วยพีอย่างใครได้เล่าขาน
เป็นคู่รักก่อนมาคงช้านาน
เรื่องอาหารมิสำคัญฟันนั่นเทียว

ขอบใจนะหลายชายมิวายเลี้ยง
ลุงมิเดี้ยงเพราะหมี่ต้องมีเสียว
เหตุเพราะฟันทั้งสิ้นกินคนเดียว
ยามไปเที่ยวต้องเป็นเช่นเห็นมา

มนตรี  แระทุม
“มันแกว”
๒ มิ.ย.๖๒