กาพย์วาสุกรี๑๒ (กาพย์นางฟ้า) โดยท่าน คมทวน คันธนู บัญญัติ

อักษราศรมวรรณศิลป์  ·
กิ่งโศก คนยาก  ·
ผู้ดูแล
  · 15 ธันวาคม 2024  ·


๐ บนบาน ๐ (กาพย์วาสุกรี ๑๒)

๐ ใดดูประดักประเดิด ..... อกดูเพริดพรั่นกระพือ
สะบัดวาดตระหวัดหวือ ..... ฮือหิ้วละลิ่วล่องหน

๐ มือสองทาบสำทับซ้อน  ...... ทรวงถูกค้อนทุบเกินทน
แฝงอาเพศเหตุฟ้าฝน ..... พิกลพิกาลระรานหลอน

๐ ภาวนาพนมไหว้ .....  ทุกเภทภัยให้ถ่ายทอน
ทั้งแคล้วคลาดศาสตร์คมศร .... ห่อนอริปลาตเห็น

๐ สองมือยกสาธุท่วม ...... โดยสำรวมผูกประเด็น
พึงขอเพี้ยงเกลี้ยงทุกข์เข็ญ .... เป็นปกติดำริขอ ฯ

+กิ่งโศก+
๑๕-๑๒-๖๗

๑. หนึ่งบท มี ๔ วรรค / วรรคละ ๖ คำ
๒. สัมผัส
     ๒.๑ คำสุดท้าย วรรคแรก ส่งไปยังคำที่ สาม วรรคสอง
     ๒.๒ คำสุดท้าย  วรรคสอง  ส่งไปยังคำสุดท้าย วรรคสาม
     ๒.๓ คำสุดท้าย วรรคสาม  ส่งสัมผัสไปยังคำที่ หนึ่ง หรือ คำที่สอง ของวรรคสี่
๓. เสียงท้ายวรรค
-วรรคแรก เสียงเต้น (ได้ทุกเสียง  อันนี้ข้าพฯว่าเอง)
-วรรคสอง เสียงสามัญเท่านั้น
-วรรคสาม-วรรคสี่  ใช้จัตวา เป็นหลัก
(ภายในวรรค เล่นอักษรตามถนัด)

กาพย์วาสุกรี ๑๒

ริเริ่ม : คมทวน คันธนู


@ รักเมตตา หล้าสดใส......ด้วยกายใจ รักแบ่งปัน
รู้"เพียงพอ" ถักทอฝัน........มุมั่นธรรม "กระทำ"จริง

@ พบผู้ทุกข์ สุขห่างหาย....เมตตาขยาย ไป่เฉยนิ่ง
แท้ ธรรมไสว ใช่ขึ้นหิ้ง.......ทิ้ง"ระทม" จมทุกข์ถม


*** เสียงท้ายวรรค ของร้อยกรอง กาพย์ ฉันท์ หากเป็นพวก
บทละ 4 วรรค นิยมใช้ เสียงสูง(จัตวา) ในวรรค 3, 4 หรือ ทั้งสอง
พวกบทละ 8 วรรค อาจใช้ เสียงสูง(จัตวา) ในวรรค 7, 8 เพิ่มอีกด้วย


-------

บทละ 4 วรรค

นาคาคะนองฝนฉันท์ ๒๖
ริเริ่ม : คมทวน คันธนู

@ มนุษย์ แต่ละฅน ถาง.........ชะ มล้าง กิเลสตน  
ยามยาก ปะหนัก พละจะดล.....ประสบผล ประจักษ์เห็น

@ พลังใจ จะสู้จน................มน(ะ)ผล สงบเย็น
กูลเกื้อ"ระทม" ลุ ชย(ะ)เข็ญ....ธราเป็น สวรรค์ครัน

ธรา [ทะรา]  (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป., ส.).


คิมหันต์ระอุฉันท์ ๑๕ (ลหุ ๑๘)
​คค ลค ลลลค....ลลค ลลลค

@ คิมหันต์สิแสน จะระอุร้อน....ระติคลอน ภยะตระหนัก
ร้อนแล้งแสดงปะทุมิพัก..........กวะล่มพละสหาย


-------

บทละ 8 วรรค

วิชชุมมาลาฉันท์ ๘

@ เย็บปักถักร้อย.........นิดน้อยที่เป็น
ฟื้นฟูอยากเห็น............ลองมองมุมใหม่
งานศิลป์หลายหลาก......หุ่นยากสู้ได้
การ"เก่ง"พึงใช้............ก้าวไกลสู่ฝัน


มาณวกฉันท์ ๘ (ลหุ ๑๖)

@ จง มนะ เจ้า.....เฝ้าประจุ "รัก"
กิจ มุประจักษ์.......ชนสุขะศานต์
วาร ระอุร้อน.........ผ่อน ชะ มินาน
ชื่น ณ สถาน........"รัก" ลุผลิ งาม