เพิ่งแตกหน่อออกใบไม่นานนัก
จึงไม่รู้ว่าความรัก...เป็นแบบไหน
รู้แต่เพียงใจของตน...เป็นเช่นไร
รักที่เขานั้นมีให้...เพียงรักลวง
ลำต้นเอยยังอ่อนกว่ายอดหญ้า
สองใบก็อ่อนล้า...เกินแหนหวง
ความเจ็บช้ำเกาะกิน...ใจทั้งดวง
ลมหายใจทุกช่วง..ทรมาน
หากยามใดเติบโตเป็นต้นกล้า
สิ่งที่เคยเรียนรู้มาย่อมประสาน
รักตั้งมั่นทั้งสองดวงจึงเบ่งบาน
ต่างต้านทานลมฝนเพื่อเคียงครอง.
