เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: ตะวันรอน ที่ 20 พฤศจิกายน, 2559, 07:30:24 PM



หัวข้อ: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 20 พฤศจิกายน, 2559, 07:30:24 PM
(http://www.uppic.org/image-B1A5_583195FE.jpg)

ทุ่งอดีต

สายลมเหนือพัดล่องต้องรวงข้าว
ถึงหน้าหนาวอีกคราหลังหน้าฝน
รวงข้าวเหลืองอร่ามเมื่อยามยล
เสน่ห์มนตร์ท้องทุ่งจรุงใจ

ทุยเล็มหญ้าข้างกายคล้ายเป็นเพื่อน
มิแชเชือนดังมิตรผู้ชิดใกล้
เพราะควายซื่อถือสัตย์มนัสใน
ต่างจากใครบางคนกมลเอน

นกจิบฟางย่างเยาะเลาะต้นข้าว
นกกระยางคอยาวสีขาวเด่น
กินปลาริมหนองน้ำย่ำโคลนเลน
แล้วโผเผ่นบินเร่อย่างเสรี

ธรรมชาติวาดกรอบมอบทุกสิ่ง
ให้พึ่งพิงต่อกันปันวิถี
ไม่แบ่งแยกคน-สัตว์ปัฐวี
ใต้รพีดวงเดียวล้วนเกี่ยวดอง

แต่หัวใจหนึ่งดวงที่ร่วงหล่น
ยังสับสนหนทางจะสร่างหมอง
เมื่อทรวงขาดที่พึ่งคะนึงปอง
ขวัญก็ล่องลอยพรากไปจากกาย

ถึงคนงามทรามวัยผู้ไปลับ
แล้วมิกลับคืนถิ่นถวิลหมาย
ลืมสัญญาเคยมอบตอบพี่ชาย
และกลิ่นอายท้องทุ่ง..มุ่งคว้าดาว

หากเจอขวัญพี่ยาลอยมาใกล้
โปรดรับไว้อิงแอบแนบทรวงสาว
"ทุ่งอดีต"สมมุติผุดเรื่องราว
คงถึงคราวเป็นจริง..ถ้าหญิงลืม

ตะวัน

 :19:


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 20 พฤศจิกายน, 2559, 08:47:32 PM
ราตรีนี้มิงามยามไร้รัก
ดวงเดือนเคยส่องประจักษ์รักเคยปลื้ม
ลอยห่างเหินแห่งใดฟ้าไหนยืม
เคยด่ำดื่มกลับหายมลายพลัน

ราตรีคืนเดือนแรมมิแจ่มใส
ลมหนาวไล้เรือนกายหมายปลอบขวัญ
"นึกไม่ถึงวันนี้จะมีวัน"
ที่หวาดหวั่นงดงามยามราตรี

ผ้าห่มเคยแบ่งปันวันคืนหนาว
เป็นเรื่องราวทรงจำนำสุขี
ยังแทรกเสียงหัวเราะเสนาะดี
อาจมิมีทั้งมวลจะหวนคืน

หากว่าราตรีนี้มิมีเช้า
ความซึมเศร้าเหงาจับหลับไม่ตื่น
ลมหนาวพัดผ่านใจไม่กล้ำกลืน
หมดขมขื่นราตรีมิมีเดือน

สิริวตี


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 20 พฤศจิกายน, 2559, 11:51:17 PM

ราตรีมืดยืดยาวซ่อนหนาวเหน็บ
ดังจะเก็บเงาทุกข์ซุกเสมือน
พร้อมเศษเหงาเร้ารุมที่สุมเตือน
ค่อยค่อยเคลื่อนครอบฤดีอย่างลีลา

เมื่อหัตถ์มืดยื่นรับกับขวัญอ่อน
ก็สะท้อนความจริงสิ่งโหยหา
หลับไม่ลงทั้งคืนสะอื้นพา
จวบอุษาวันใหม่ได้อรุณ

อยากแบ่งเบาเหงาน้องแล้วป้องปก
ผ้าห่มยกคลุมร่างต่างแขนหนุน
พร้อมห่วงหาอาทรอ่อนละมุน
เป็นไออุ่นโอบน้องประคองนอน

จนคลายทุกข์สุขหมายที่ปลายฝัน
เป็นกำนัลคืนนี้ที่ข้างหมอน
เฉกกวีบรรเลงเพลงอาทร
กล่อมบังอรซ้ำซ้ำทุกค่ำคืน

ตะวัน

 :jub jub:


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 21 พฤศจิกายน, 2559, 06:43:55 AM
จากหัวใจใครหนึ่งซึ่งปกป้อง
พจีจองฝังเร้นมิเป็นอื่น
มามลายกลายกลับรับขวัญยืน
สุดกล้ำกลืนขื่นขมระทมทรวง

ท้องฟ้ายังมืดหม่นด้วยม่านหมอก
นกมิออกจากรังยังคิดห่วง
น้ำตาตกข้างในใจทั้งดวง
นี่คือช่วงชีวิตใหม่ในยามเช้า

สิริวตี


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 21 พฤศจิกายน, 2559, 08:19:40 AM

ราตรีมืดยืดยาวซ่อนหนาวเหน็บ
ดังจะเก็บเงาทุกข์ซุกเสมือน
พร้อมเศษเหงาเร้ารุมที่สุมเตือน
ค่อยค่อยเคลื่อนครอบฤดีอย่างลีลา

เมื่อหัตถ์มืดยื่นรับกับขวัญอ่อน
ก็สะท้อนความจริงสิ่งโหยหา
หลับไม่ลงทั้งคืนสะอื้นพา
จวบอุษาวันใหม่ได้อรุณ

อยากแบ่งเบาเหงาน้องแล้วป้องปก
ผ้าห่มยกคลุมร่างต่างแขนหนุน
พร้อมห่วงหาอาทรอ่อนละมุน
เป็นไออุ่นโอบน้องประคองนอน

จนคลายทุกข์สุขหมายที่ปลายฝัน
เป็นกำนัลคืนนี้ที่ข้างหมอน
เฉกกวีบรรเลงเพลงอาทร
กล่อมบังอรซ้ำซ้ำทุกค่ำคืน

ตะวัน

 :jub jub:


เย็นลมว่าว พัดอู้ ล่องสู่ใต้
หากหมองไหม้  ไฟสุม รุมใจขื่น
มิอาจข่ม ตานอน แม้ค่อนคืน
ผวาตื่น ขืนค้าง อย่างเช่นเคย

ลมหนาวพัด โบกแล้ว แก้วตาเจ้า
จะโศกเศร้า เหงาใด ฤทัยเอ๋ย
ใครจะเห่ กล่อมขวัญ ฝันทรามเชย
ใครจะเอ่ย คำหอม ถนอมนวล

ใครจะยื่น อกอุ่น ให้หนุนพัก
ใครจะฝาก คำรัก มิหักหวน
ใครจะปก ป้องภัย มิกรายกวน
ใครจะชวน ชิดชู้ รู้เรือนเรียง

คนอยู่ใกล้ ซาบซึ้ง ถึงสัมผัส
สื่อคมชัด ไหววาบ ทั้งภาพเสียง
คนอยู่ไกล ร้าวรึง คะนึงเพียง
อาบสำเนียง เรียงศิลป์ จินตนา

หากว่าจินตนาการ มานเสกสรร
เพียงภาพฝัน หยัดยง ทรงคุณค่า
แม้มิอาจ วาดหวัง ดั่งอุรา
ดวงวิญญาณ์ พิสุทธิ์ มิหยุดรัก

จะขอเก็บ ฝันไว้ ใส่กระปุก
ปันความสุข อักษร สุนทรถัก
สมานสอง ดวงใจ หทัยภักดิ์
ร้อยสลัก ลอมแข ดุจแดเดียว...

Soul Searcher
Inspired to write 21/11/2016



หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 21 พฤศจิกายน, 2559, 09:14:53 AM
จากหัวใจใครหนึ่งซึ่งปกป้อง
พจีจองฝังเร้นมิเป็นอื่น
มามลายกลายกลับรับขวัญยืน
สุดกล้ำกลืนขื่นขมระทมทรวง

ท้องฟ้ายังมืดหม่นด้วยม่านหมอก
นกมิออกจากรังยังคิดห่วง
น้ำตาตกข้างในใจทั้งดวง
นี่คือช่วงชีวิตใหม่ในยามเช้า

สิริวตี


หากหัวใจ ใครหนึ่ง พึงแปรเปลี่ยน
คงหมุนเวียน สัจธรรม คำสอนเฝ้า
เกิดขึ้นอยู่ ดับไป อย่าใจเบา
กิจของเรา สร้างเหตุ เจตนา

หากท้องฟ้า มืดมน ผลกรรมชิด
อดทนนิด วิโยค โศกผวา
จักเฉกเช่น อื่นใด ในโลกา
ถึงเวลา หมุนเวียน จักเปลี่ยนแปลง...

วางวางวางหว่างว้าง       วางลง             
ทุกข์หม่นวนเวียนปลง      ปล่อยบ้าง         
วางรักใคร่ไหลหลง          คืนสติ             
วางสิความคิดค้าง           ขยะล้นท้นสมอง...

Soul...หากถือไว้แล้วหนัก พอวางก็จะเบาลง มันก็แค่นั้น...



หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 24 พฤศจิกายน, 2559, 12:11:41 PM
ขอส่งใจสักนิดความคิดถึง
ที่ตราตรึงมัดเราเมื่อเขาห่าง
ไกลก็แค่เส้นประระยะทาง
ยังมิจางจากจิตสักนิดเดียว

สิริวตี


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 24 พฤศจิกายน, 2559, 12:44:47 PM


จะไกลใกล้ ห่างหน ใจคนจับ
อยู่ใกล้กลับ เหมือนไกล ไม่แลเหลียว
ระยะทาง ห่างไซร้ หากใจเดียว
มิเปล่าเปลี่ยว เคียงคล้าย กายชิดกัน

Soul



หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 24 พฤศจิกายน, 2559, 12:50:05 PM
มิได้กินมิได้นอนซ่อนหงอยเหงา
คิดถึงค่ำคืนเก่าเพียงเงาฝัน
ได้แต่บอกทุกข์ปวงกับดวงจันทร์
แล้วรำพันกล่อมเล่นเช่นกวี

สิริวตี


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 24 พฤศจิกายน, 2559, 06:53:59 PM

ไหนล่ะจันทร์เจ้าบอกฤาหลอกเล่น
จันทร์ยังเว้นช่องว่างหว่างวิถี
วงโคจรอ่อนแรงแฝงราตรี
คงทิ้งพี่รอเก้อเสมอมา

ตะวัน

 :sobbing:


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 24 พฤศจิกายน, 2559, 06:58:18 PM


จะไกลใกล้ ห่างหน ใจคนจับ
อยู่ใกล้กลับ เหมือนไกล ไม่แลเหลียว
ระยะทาง ห่างไซร้ หากใจเดียว
มิปล่าวเปลี่ยว เคียงคล้าย กายชิดกัน

Soul



แม้นอยู่ไกลแสนไกลถ้าใจถึง
ก็เหมือนหนึ่งใกล้ชิดสนิทขวัญ
แต่หากใจเหินห่างร้างสัมพันธ์
แม้จะหันหน้าใกล้ก็ไกลเกิน

ตะวัน

 :14:


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 24 พฤศจิกายน, 2559, 07:11:51 PM

ไหนล่ะจันทร์เจ้าบอกฤาหลอกเล่น
จันทร์ยังเว้นช่องว่างหว่างวิถี
วงโคจรอ่อนแรงแฝงราตรี
คงทิ้งพี่รอเก้อเสมอมา

ตะวัน

 :sobbing:

หากแท้ต้องลองสู้อุปสรรค
ถ้าเป็นรักถนอมใจใส่รักษา
หากตอนนี้พี่ต้องจองเวลา
เดี๋ยวจับยามสามตามาบอกความ

สิริวตี

เอาน่าวันนี้เเหละดึกๆหน่อย เดี๋ยวคงแวบๆเข้ามา
 :21:


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 24 พฤศจิกายน, 2559, 07:15:14 PM


จะไกลใกล้ ห่างหน ใจคนจับ
อยู่ใกล้กลับ เหมือนไกล ไม่แลเหลียว
ระยะทาง ห่างไซร้ หากใจเดียว
มิปล่าวเปลี่ยว เคียงคล้าย กายชิดกัน

Soul



แม้นอยู่ไกลแสนไกลถ้าใจถึง
ก็เหมือนหนึ่งใกล้ชิดสนิทขวัญ
แต่หากใจเหินห่างร้างสัมพันธ์
แม้จะหันหน้าใกล้ก็ไกลเกิน

ตะวัน

 :14:

อ่านความนัยของพี่ฤดีเศร้า
อยากมีเงาอยู่ข้างมิห่างเหิน
ยังรอคอยคนใกล้ให้เพลิดเพลิน
เพื่อเกี่ยวก้อยกันเดินนิจนิรันดร์

สิริวตี

ลุงsoul มาปล่อยโปรหวานอย่างนี้ให้บ้างดิ.....


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 25 พฤศจิกายน, 2559, 02:30:46 PM

ต้องการเงาแบบไหนให้บอกพี่
เงาดีดีมากมายให้เลือกสรร
เงาคนคอยห่วงใยไม่ทิ้งกัน
เขย่าขวัญก็มีเงาผีไง

เงาแห่งรักภักดีพี่ยังกลุ้ม
ยากเดาสุ่มรักนี้อยู่ที่ไหน
แม้นหาเจอก็ยากจะฝากใคร
เพราะหัวใจของเงาถูกเขาเมิน

ตะวัน

 :24:


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 พฤศจิกายน, 2559, 07:01:16 PM
คือจังหวะจะโคนโยนแล้วรับ
ทั้งโทนทับกำกับคล่องมิต้องเขิน
เสียงพิณพาทย์บรรเลงเก่งเหลือเกิน
ฟังเพลิดเพลินไพเราะเสนาะกรรณ

ใจสู่ใจโยงร้อยเป็นสร้อยแก้ว
งามเพริศแพร้วดังห้วงสรวงสวรรค์
ยามต่อต้องในตาประสานพลัน
สุดสุขสันต์พันผูกปลูกต้นใจ

ความรักเอยมิเคยหลับแต่กลับตื่น
สร้างร่มรื่นในจิตพิศมัย
ดังนุ่มนวลนิ่มแท้เเพรสไบ
ดังเพลงไทยมากเสน่ห์ไร้เล่ห์กล

สิริวตี

แบบว่าศิษย์น้องอ่านกลอนหวานๆของศิษย์พี่ทั้งสอง เลยฟินแล้วอินไปด้วย  ^^

ทางหวานนี่ชอบนัก คริๆ


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 25 พฤศจิกายน, 2559, 10:04:03 PM

ยามรักตื่นชื่นใจได้พบรัก
เผลอจ้องพักตร์ทีไรใจสับสน
รักหนอรักสบตาข้ากังวล
ดังต้องมนตร์สวาทถึงขาดจินต์

แถมลำบากดูแลห้ามแปรพักตร์
ดุจสมัครเป็นทาสสวาทสิ้น
ต้องรดน้ำใส่ปุ๋ยลุยพรวนดิน
กลัวราคินบินเกาะเลาะต้นใจ

เฝ้าคอยวันดอกรักจะถักช่อ
บ้างก็รอจนเก้อเธออยู่ไหน
เมื่อรักตื่นขื่นขมตรมหทัย
เพราะเหตุใดหนอคนจึงทนยอม

ตะวัน

 :23:


หัวข้อ: Re: " ทุ่งอดีต "
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 12 ธันวาคม, 2559, 06:41:19 AM
โอ้หนาวนักหนาวเนื้อเจือคิดถึง
ยังตราตรึงอุ่นไอในอ้อมกอด
คิดถึงยามโลมรักหอมสักฟอด
แล้วพร่ำพรอดอิงแอบแนบชิดทรวง

อรุณรุ่งแล้วคนดีพี่เคยปลุก
ค่อยค่อยลุกนะเจ้าพี่เฝ้าห่วง
พี่เคยบอกคำนี้แท้แก่พุ่มพวง
จึงร้อยรวงลิขิตคิดถึงจัง

สิริวตี

ขออภัยไม่ต่อกลอนด้านบนเลยแหะๆ

 :14: