ระฆังลา
เมื่อระฆังสั่งว่าจะลาแล้ว
กังวานแว่วอาวรณ์จนอ่อนไหว
โอ้เวลานาทีที่คล้องใจ
จะร้างไกลแรมปีจนลี้ลับ
จะเก็บลมหายใจไว้คิดถึง
กว่าวันซึ่งแสนชื่นเธอคืนกลับ
ฝากปีเดือนเคลื่อนคล้อยให้คอยนับ
วันที่รับขวัญครองสู่ห้องใจ
ดวงเดือนเอ๋ยเคยสกาวกลางหาวห้อง
ไร้ขวัญครองกลับสลดมิสดใส
ขวัญจะลอยคล้อยแอบแนบขวัญใคร
แต่นี้ไปใจสะท้อนอาวรณ์เดือน
ขวัญเอ๋ย
จะละเลยแรมร้างไปห่างเพื่อน
โอ้สุธาอาวรณ์สะท้อนสะเทือน
โลกจะเอื้อนบรรเลงแต่เพลงลา
เมื่อระฆังสั่งว่าจะลาแล้ว
กระซิบแผ่วสู่ใจอาลัยหา
แม้ใจซื่อถือมั่นตามสัญญา
คงมีคราระฆังขานซาบซ่านใจ
...............................
วันเนาว์ ยูเด็น
