ฟังไม่ขึ้นมึนตึ๊บอย่าอึ๊บอั๊บ
เธอระดับวับเหลี่ยมเยี่ยมสุโค่ย
หายไปไหนมาแน่ แน่ะ!.ตาโรย
เดินโหลยโท่ยโหยเหี่ยวเรี่ยวแรงปรอย

อ้างตัวไกลใจใกล้ไหงทำงี้
กลับตีสี่ทีท่าตาละห้อย
ทำตาปริบรีบเคลียร์เดี๊ยะเข่าลอย
อย่ามาฝอยไม่เชื่อหรอกบอกตามตรง


หิ่งห้อย

 

ไปไหนไม่รุ

เย้ยยยย....โวย...อีกแย้ว....โหยยยยยยย
 

เธอลงท้ายยากไปเราไม่ต่อ
เราจะรอคำง่ายใช่โหลยโท่ย
แต่เราเบื่อหาคำนำกอบโกย
ขอบ๊ายโบยนะ"เจา"เรานอนเนอะ

หิ่งห้อย