ที่นอน..ที่ไม่เคยเก็บ
...
หมอนสีแดงดอกจางแทบไม่เหลือ
ใบสั้นสั้นลายเสือ..เนื้อผ้าเก่า
ระบายริมหรุ่งหริ่งรอยมือเกา
เอาเข็มเย็บ ด้ายเนาจนขอบงอ
..
ผ้าห่มผืนยาวเริ่มขาวหม่น
แถมเป็นขน..ขึ้นริ้วน่าหัวหร่อ
แม่ไม่ทิ้ง หรอกลูกแม่ยังรอ
ไม่เคยท้อ...แค่ขอ..ให้เจ้ามา
..
หมอนข้างลายหมากรุกสีส้มแสด
ไม่ถูกแดดมากี่ปีแล้วหนา
เอามือตบมีแต่ฝุ่นเชื้อรา
ไม่อยากซักกลัวผ้า..ขาดเป็นชิ้น
..
นั่งคอยเจ้าจนใจ..ไม่ไหวแล้ว
เหมือนรอแก้ว..เจียระไนใจถวิล
ยังคอยเจ้า รอเจ้า..เป็นอาจิณ
ใจแม่..จะไม่สิ้น..จะอยู่คอย
.....
