ตราบรัก...
.....
ดวงตะวันหันทิศจิตอ่อนล้า
แสงเหลืองส้มห่มหล้าเริ่มซาสี
พื้นผิวน้ำอำไพใกล้ราตรี
บรรยากาศคลายคลี่สู่ค่ำคืน
......
ห้วงเวหาหนาวเหน็บจนเจ็บจิต
ลมทั่วทิศบิดขนจนผิวตื่น
ท้องนภามืดมัวทั่วแผ่นพื้น
ถลาปีกฝืนฝืน..หมื่นภวังค์
..
.ตามรอยเจ้า..จนล้าฟ้าลับแสง
ไร้เรี่ยวแรงแกร่งกล้า..คราสิ้นหวัง
แต่สองตาเบิกกว้าง..กางปีกรั้ง
ด้วยพลังในใจ...ยังใฝ่คอย
..
อดีตชาติ..อาจรักปักจิตลบ
ใจเจ้าจบ...ใจข้าหาถดถอย
จะติดตามถามไถ่..แม้ไร้รอย
จนกว่าใจน้อยน้อย..จะมรณา
..
