เรื่องเล่า คืนเก่าก่อน
...
ค่ำคืนนี้มีดาวพร่างพราวฟ้า
แสงส่องสาดหลังคา..น้ำตาร่วง
ยกผ้าม่านเกยราว..ร้าวถึงทรวง
ใจทั้งดวงลืมได้..ไร้คำลา
..
หลายปีเดือนเคลื่อนคล้อยคอยแล้วเล่า
น้ำตาเป็นเผาเต่าเปล่าแสร้งว่า
คิดถึงคนเคยรัก...ปักชีวา
คนดื้อรั้นมีน้ำตา..มาหลายปี
....
ยืนดูดาวระยับขับขอบฟ้า
ความห่วงหาอาวรณ์จากจรหนี
เปลี่ยนรัชกาลที่สิบแล้วคนดี
ใจดวงนี้..มิเปลี่ยนยังเวียนวน

..
กวีชาวบ้าน