คำกล่าวอ้างวางไว้ใครรักทุกข์
แล้วจะสุขอย่างไรใจพล่าผลาญ
ไม่เห็นจริงตามว่าพาร้าวราน
คำขับขานยังหวั่นอัดอั้นใจ

รักคือดาบฟาดฟันหั่นดวงจิต
รักคือพิษวิ่งเข้าเศร้าแค่ไหน
รักคือกลอุบายหมายลวงไป
รักจึงไร้รสหวานมานระทม

รักตัวตนของเราเท่าชีวิต
จงลิขิตเส้นทางวางเหมาะสม
ยืนให้ได้ด้วยแข้งแม้แรงลม
พายุถมยิ้มได้เมื่อภัยมา

วิริน
๑๙/๖/๕๘