สุดจะกลั้นแล้วเอย

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

จะวันนี้วันนั้นหรือวันไหน
สิ้นบางใครเคยข้างอยู่เคียงขวัญ
ความเปลี่ยวเหงาเข้าล่วงห้วงชีวัน
ความแปรผันผ่านทางค่อยย่างกราย

มอบฤดีพลีล้นให้คนรัก
พร้อมสลักดอกสร้อยเป็นสร้อยสาย
พรมประทินกลิ่นปรุงคลุ้งกระจาย
เด่นประกายเกิดโฉมเร้าโลมเรือน

คงแค่เพียงเสียงเพ้อเธอไม่เห็น
ด้วยยากเย็นยื่นวอนใจซ่อนเงื่อน
หรือต้องเจ็บเหน็บหนาวคราวร้าวเยือน
ทุกข์เสมือนมลพิษจับจิตใจ

สุดจะกลั้นจะกลืนความขื่นขม
เจ็บหมักหมมมากนับรับไม่ไหว
พยายามปรับเปลี่ยนค่อยเป็นไป
แต่จะห้ามน้ำตาไหล..เยี่ยงไรกัน

ลิตเติลเกิร์ล

	ผู้เขียน	หัวข้อ: สุดจะกลั้นแล้วเอย (อ่าน 3019 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้