อดีต จากไปแล้ว
....
เกือบสองปีที่คบจบเจ็บแสน
ห่วงหากันเสมือนแฟนแค้นใจยิ่ง
ทุกทุกอย่างช่างน้อยไปจริงจริง
ลืมผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งแสนรัก
....
อดีตคืออดีตยากหวนกลับ
ไกลลิบลับเลยล่วงทรวงตระหนัก
ผู้หญิงโง่คนนี้ปวดใจนัก
ทุกทุกสิ่งยิ่งสลักยิ่งทุราย
...
วันเวลาทำให้ใจแกร่งขึ้น
เอาแต่มึน..ยืนหม่นจนเกือบสาย
ฟ้าคงแค่....ส่งคุณมาทำร้าย
แต่สุดท้าย..ก็ทางใครทางมัน
..
เจ็ดร้อยสามสิบวันฉันจำแม่น
สองปีที่ควงแขน..เป็นแฟนฉัน
เปิดหน้าต่างก็เห็นกันและกัน
ปัจจุบันเลือนรางมิต่างตาย
.....
ไม่มีอดีตที่กัดกร่อนอีกแล้ว
ที่แน่แน่วรักสับปลับดับสลาย
ไปเกิดใหม่แล้วนะน่าเสียดาย
ทุกสิ่งมลายหายไป..ในสายลม