ด้วยรักเจ้า..เท่านั้น
...
กางปีกโฉบชั้นฟ้าเวหาหาว
ถามดวงดาวแรมเดือนเปื้อนใจหม่น
ถามอาทิตย์ทุกคราอุราทน
รักคือการเริ่มต้นดั้นด้นฟ้า
..
เมฆหลบเลี่ยงตนหลีกปลีกตัวหาย
ริมหาดทรายซอกซอนรันรอนหา
หลากหลายคืนหมื่นตระหนก..อกอุรา
เพียงเห็นหน้านงนุชดุจต้องมนต์
..
ขอติดตามทรามวัยไปทุกชาติ
ปีกโต้ลมผงาดฝนสาดหล่น
มิกลัวเกรงเก่งกาจสามารถตน
ด้วยทุกข์ท้นทนเก็บเจ็บยิ่งแล้ว
..
กางปีกรั้งตั้งต้นตามค้นหา
เสียงอุราตอกย้ำ..ช้ำแผ่วแผ่ว
กระพือปีกเหินฟ้าหาวี่แวว
ด้วยแน่แน่ว..แน่นหนัก..รักภักดี
....
ด้วยรักเจ้าเท่านั้น..