บันทึก 1 พฤศจิกายน

คืนทั้งคืนตื่นหลับกระสับกระส่าย
กระกองกายพร่ำพลอดแม่ยอดขวัญ
จ่อจุมพิตชิดเชยเอ่ยจำนรรจ์
เกิดไหวหวั่นสั่นนานสะท้านทรวง

เสื้อที่สวมหลวมบางมันช่างคับ
มือจ่องจับชายดึงทึ้งทิ้งถ่วง
เสมือนถูกผูกมัดรัดทั้งปวง
จ่อมจมห้วงโศดศัลย์พันธนา

ครั้นน้ำค้างพร่างพรมลมโชยพัด
ดึกสงัดไฉนซึมไหลบ่า
ลื่นชโลมลงอาบทั่วทาบทา
ซับซ้ายขวาผ้าเช็ดเม็ดเหงื่อเลือน

เพียรสลัดตัดห้ามความชอกช้ำ
ทนเก็บงำขมคอยพลอยเชือดเฉือน
ส่งตาพริ้มยิ้มพลางกลางแสงเดือน
จวบดาวเคลื่อนละตาฟ้าอำไพ

จับพวงแก้มแย้มปากฝากบอกเจ้า
ดูแลเหย้านะเอออย่าเผลอไผล
ถนอมนวลสงวนเนื้อหลงเชื่อใคร
หนุ่มบ้านใกล้ใต้กลางช่างโอภา

ขยับเป้เหกลับกระสับกระส่าย
โบกบ๊ายบายฉับพลันรีบหันหน้า
เศร้าระคนหม่นหมองนองน้ำตา
จำจากลายอดพธูสู่กรมกอง

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: บันทึก 1 พฤศจิกายน (อ่าน 4893 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้