วางหัวใจเอาไว้ไร้รู้สึก
ทุกห้วงนึกทรงจำช้ำนักหนา
ในห้วงวันแห่งกาลหมุนผ่านมา
ต้องเจอหน้าอีกทีหนีไม่พ้น

เพราะหัวใจเคยฉ่ำล้ำเลิศรัก
ต้องหาญหักกันไปใจสับสน
จะทำดีอย่างไรให้กมล
แต่ละคนก็จากพรากกันไป

มิเคยผินความรู้สึกลึกยังเจ็บ
ยังกอบเก็บวันหวานเคยขานไข
แค่เวลาจรอีกทีก็ดีใจ
เจอกันใหม่เพียงทักเคยรักกัน

แค่ยิ้มส่งตรงนี้พอดีเเล้ว
คงเจื้อยแจ้วส่งใจไม่สุขสันต์
เพราะผ่านพ้นเดือนปีที่ห่างกัน
วางหัวใจแล้วนั้นมันร้างทรวง

สิริวตี

ไร้รู้สึก

อ้าว...ตายด้านซะงั้น

หายไปนาน...มาเล่นกันเลย...

 

แม้จะห่างเพียงใดไร้รู้สึก
คือคำนึกให้ผันวันหนักหน่วง
เก็บฤดีนี้ไว้ทั้งใจปวง
ยังเป็นห่วงวันเธอเศร้าเธอเหงาใจ

หมายประโลมผ่อนร้อนหายเย็นกาย-จิต
หมายประสิทธิ์สิ่งดีแต่นี้ให้
อันรู้สึกเคยเห็นเป็นเช่นไร
มิร้างไร้ดังเห็นเช่นนั้นเลย

สิริวตี

โอยแค่มองพี่วางนั่งเกาหัว
ลิงมืดมัวหมามุ่ยเข้าคุ้ยอ่าน
แค่มีเหาเกาเห็บเจ็บกะบาล
ขอบอกผ่านไร้รู้สึกนึกกลั๊วกลัว

สิริวตี
 

อ่านแล้วคันเลยอ่า...มีความรู้สึกทันที
 

ใจรู้สึกตายด้านมานานแล้ว
เพราะคลาดแคล้วเคียงคลอพ่อทูนหัว
อันรู้สึกที่ใจไม่มืดมัว
แต่ที่ชัวร์กลัวรักมาปักใจ

สิริวตี