ลมล้อยามเจ้าเคล้าแสงอ่อน
ซุกซ่อนความงามความผ่องแผ้ว
โลมลูบจูบดินเป็นถิ่นแนว
ถ้วนแถวระยับจับธาณิน

ทิวาราตรีผันผ่านพ้น
สกลจักรวาลเปลี่ยนกาลสิ้น
เดียงสารู้โรยโปรยชีวิน
ดับดิ้นสิรภพจบสากล

สิริวตี