รักแต่..ลูก
ส่งได้ไหมนะ

 

ประกวดกลอนสุภาพ
หัวข้อ "ความงดงาม...ของความรัก"
ประพันธ์ โดย กวีชาวบ้าน
......
พี่มากจ๋าใจนากลืมยากนัก
นึกถึงรักครั้งแรกแปลกล้นเหลือ
พี่ว่ายน้ำข้ามคลองร้องเพลงเรือ
แถมใส่เสื้อสีแดงหวังแกล้งน้อง
..
เพื่อนทั้งสามถามไถ่ ''นาก''ใครหรือ
พี่เอื้อมมือยื้อแขนแสนขุ่นข้อง
ลึกข้างในหนาวเนื้อแต่เหงื่อนอง
จนกระทั่งเราสอง..คล้องใจกัน
..
ริมแม่น้ำพระโขนงข้างโลงเก่า
นากโศกเศร้าสับสนท้นหวาดหวั่น
ยืนคอยพี่ที่เดิมเริ่มจาบัลย์
จะเหหันหาใครกลุ้มใจแท้
..
พระนครอยู่ไกล..ยากไปหา
เพื่อนพีี่ก็หายหน้าอุราแย่
ฝึกทหารนานนักรักปรวนแปร
หรือนายแกล้งกันแน่..นึกกังวล
..
ไอ้แดงลูกถูกมองจ้องว่าร้าย
บิดาหายไม่มาน้ำตาหล่น
อุ้มลูกน้อยคอยรอท้อกมล
เสียงผู้คนพูดเหน็บยิ่งเจ็บร้าว
..
ริมแม่น้ำพระโขนงข้างโลงผุ
ใจยังมุมานะมิผละก้าว
กระเตงลูกผูกผ้ามองฟ้าพราว
พี่มากจ๋านากหนาว..หนาวเหลือเกิน
...
...พี่มาก...จ๋า......

.ประกวดกลอนสุภาพประจำเดือนมกราคม ๒๕๕๙ หัวข้อ..
"ความงดงาม..ของความรัก"  
ประพันธ์ โดย..กวีชาวบ้าน
....
โอ้ความรักช่างเเปลกดั่งแบกโลก
คูณด้วยโศกบวกด้วยเศร้าเคล้าด้วยหลง
คล้ายจะลืมปลื้มมิเหลือเบื่อพะวง
กลับก่อเกิดพิษสงซุกภายใน
....
จำทุกสิ่งหมดจดมิลดหลั่น
เก็บทุกสิ่งนอนฝันสุดสงสัย
แค่พบคุณครั้งแรกแปลกฤทัย
คุณคือใครกันนะ..เฝ้าคะนึง
....
เขียนสื่อสารรู้สึกด้วยนึกรัก
ไม่รู้จักสักนิดนอนคิดถึง
มิรู้ชื่อรู้แซ่แต่ตราตรึง
เสมือนหนึ่งคุ้นเคย..อยากเผยคำ
..
เขียนกลอนรักลงกลุ่มด้วยกลุ้มจิต
บนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกคืนค่ำ
ขอแค่คุณเห็นกลอนและย้อนจำ
หญิงคนหนึ่งเพลี่ยงพล้ำเกินบรรยาย
..
สิ่งที่เขียนไม่เหมาะ..มีสำนึก
แต่ความรักเริ่มผลึกลึกความหมาย
ใครไม่รักไม่รู้..สู้ระบาย
สิ่งซุกซ่อน..ได้ผ่อนคลายความกังวล
..
อยากบอกคุณสักนิดว่านึกชอบ
โปรดโต้ตอบข้อความตามเหตุผล
แม้นไม่รักสักนิดคิดจำนน
ใจตรงกันก็เริ่มต้น..ติดต่อมา..
....
กำลังรอ..คำตอบ

ประกวดกลอนสุภาพ
หัวข้อ "ความงดงาม..ของความรัก"
ประพันธ์ โดย สิริวตี
สำนวนที่ ๒

เหมือนต้องมนตร์ดลจิตให้คิดรัก
ประหลาดนักเสน่หาพาหวั่นไหว
เมื่อแรกพบสบตาพาตรึงใจ
ราวโสมทองผ่องใสในดวงจินต์

ยลพักตร์น้องสองปรางช่างอบอุ่น
โอษฐ์ละมุนแย้มยวนชวนถวิล
เสียงไพเราะเสนาะแท้แม่ยุพิน
นำชีวินตกห้วงแห่งบ่วงรัก

อยู่หนแห่งแหล่งใดใคร่เห็นหน้า
ในอุราเปี่ยมล้นจนประจักษ์
ยลเจ้าแย้มยิ้มเขินเพลินตานัก
หมายสมัครภักดิ์น้องปองฤดี

โลกทั้งโลกสดชื่นเหมือนตื่นรู้
เป็นชมพูแหววหวานมานสุขศรี
ดั่งอุทยานลานล้วนมวลมาลี
ค่อยบานคลี่รื่นกมลสุคนธา

แว่วนกร้องบรรเลงเป็นเพลงกล่อม
ดุจมนตร์รักโอบล้อมพร้อมรักษา
ผจงร้อยสร้อยรักปักศรัทธา
เลิศคุณค่าทุกนาทีมีให้กัน

กาลหมุนเวียนเปลี่ยนกรอบถึงรอบไหน
ห้วงหทัยไม่เปลี่ยนเวียนผกผัน
ดั่งอาทิตย์สถิตอยู่คู่ดวงจันทร์
ครองนิรันดร์ด้วย"งดงามของความรัก"

สิริวตี

ความงดงามของความรัก

ดินเกรียมกรอบบอบช้ำสิ้นฉ่ำชื่น   
เพียงหยาดฝนหยดลงพื้นก็ชื่นฉ่ำ
ฟ้ารักดินจึงกลั่นตนเป็นฝนพรำ      
รักของธรรมชาติปราศพิษภัย

เกิดเป็นคนจึงรักถิ่นแผ่นดินเกิด      
ร่วมชูเชิดตระหนักค่ากว่าสิ่งไหน
มิยอมเสียแผ่นดินแม้นสิ้นใจ          
เป็นคนไทยจึงหวงแหนรักแผ่นดิน

ชาวนารักข้าวรวงงามด้วยความยาก      
ความลำบากสอนอะไรไม่หมดสิ้น
เป็นนักกลอนรักสำนึกหยดหมึกริน      
งานทุกชิ้นคือคุณค่าที่ท้าทาย

ความเหน็บหนาวรักแสงแห่งอาทิตย์      
ความมืดมิดรักแสงแดดที่แผดฉาย
ทะเลรักวันหยุด-ฝนสุดท้าย         
คือคำคล้ายบอกลาสู่หน้าร้อน

ความรักจึงอยู่ทุกที่ทุกชีวิต         
ให้ความคิดให้อุปสรรคให้พักผ่อน
ให้เอื้อเฟื้อให้ห่วงหาให้อาทร         
ให้คำพรให้เรื่องราวให้เข้าใจ

โลกนี้จึงงดงามเพราะความรัก      
ที่ทุกสิ่งรู้จักจะมอบให้
รักหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงแห่งวันวัย      
โลกจึงอยู่ต่อไปไม่สิ้นรัก

ครูเท่ง
๓๑ มกราคม ๒๕๕๙
เวลา ๒๒ : ๑๙ น.