วาเลนไทม์ให้บทเรียน

*** วาเลนไทม์ให้บทเรียน ***

** กว่าจะเกิดมาเป็นคนสุดแสนยาก
แม่ลำบากเวทนาน้ำตาไหล
ทนอุ้มท้องร้องครวญรัญจวนใจ
ด้วยสายใยรักลูกที่ผูกพัน

** กว่าจะโตแม่ทำงานเพื่อเลี้ยงเจ้า
ด้วยดวงจิตคิดเฝ้าให้สุขสันต์
ถึงเหน็ดเหนื่อยเจียนตายวายชีวัน
เพื่อลูกนั้นแม่ยอมทนไม่บ่นเลย

** มาวันนี้ลูกโตเป็นสาวแล้ว
ดุจดวงแก้วงามไฉไลไม่นิ่งเฉย
แม่อบรมสั่งสอนอ้อนภิเปรย
ว่า "ลูกเอ๋ยผู้ชายคล้ายภมร"

** อย่าเชื่อคำหลงคำที่พร่ำบอก
เขาจะหลอกเขาจะลวงดวงสมร
เมื่อได้แล้วเขาทิ้งไปไม่อาวรณ์
ถูกหลอกหลอนจะเจ็บช้ำระกำทรวง

** พบชายหนึ่งซึ้งค่าช่างน่าภักดิ์
จึงประจักษ์ว่ารักนี้ที่ใหญ่หลวง
เอาใจเก่งพูดจาดีคงมิลวง
เลยตกบ่วงจมปรักหักไม่ลง

** ครั้นมาถึงวันนี้ที่หมายมั่น
เล่าลือกัน “วันความรัก” มักพาหลง
เป็นฤกษ์ดีต้องพลีกายคล้ายเจาะจง
ก้าวเข้าดงแหล่งกามาน่าอายจริง

** จึงปล่อยตัวให้ชายได้ชมชื่น
เป็นวันคืนสุขสมอารมณ์หญิง
หลงคิดว่าทันสมัยไม่ประวิง
ทุกทุกสิ่งจึงมอบให้ชายเชยชม

** การชิงสุกก่อนห่ามไม่งามนัก
คนเขาจักถากถางพลางทับถม
ประเพณีของไทยไม่นิยม
อกระบมดังนรกตกเหวกรรม

** โอ้แม่จ๋า...... ลูกผิดมาอภัยเถิด
เรื่องมันเกิดเพราะคิดผิดจิตถลำ
เห็นกงจักรเป็นดอกบัวชั่วก็ทำ
หมดคุณค่าตกต่ำเสียตัวไป

** นับแต่นี้จะจดจำคำแม่สอน
ทุกทุกตอนยึดถือมั่นไม่หวั่นไหว
ประพฤติดีไม่หนีหน่ายต้องอายใคร
จารึกว่า "วาเลนไทม์ให้บทเรียน"

สมพงศ์ ชูสุวรรณ
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

	ผู้เขียน	หัวข้อ: วาเลนไทม์ให้บทเรียน (อ่าน 3730 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้