""คนทางนั้น""

๐ คิดถึงคนทางนั้นในวันนี้
ถึงคราวที่เราต่างแยกทางฝัน
อาจหนึ่งคนมิเหลือเยื้อใยกัน
ความผูกพันหนึ่งคนมิพ้นใจ

๐ แม้นตราตรึงซึ้งจิตสนิทแนบ
แต่ก็แทบสะบั้นมิหวั่นไหว
ก็เพียงแต่แลดวงว่าห่วงใย
เมื่อจากไปให้สุขสิ้นทุกข์มี

๐ ก็มิได้รอเธอพร่ำเพ้อกลับ
จงกินได้นอนหลับเมื่อลับหนี
จงสุขกายใจหนอเกินพอดี
พอกันทีที่ต่างร่วมทางเดิน

๐ ขออย่าได้คายคำระกำเจ็บ
เปรียบดั่งเล็บจิกใจอย่างไม่เขิน
ก่อนจะไปให้เบื่อกันเหลือเกิน
ถ้อยคำเชิญให้อยู่มิสู้รอ

๐ เมื่อหนทางสร้างฝันสะบั้นหัก
เมื่อประจักษ์ลาไปมิได้ขอ
เมื่อต้องการสุขใดคว้าให้พอ
แล้วจะต่อทางไหนเชิญได้เลย

๐ คิดถึงคนทางนั้นในวันนี้
ในวันที่ ฉันเดินอย่างเมินเฉย
ความหลังเก่าก่อนนั้นทุกวันเคย
ทรวงในเผยว่างเปล่าสิ้นเงาเธอ

พิณจันทร์
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙