ดินแดนแห่งความรัก

ขอรวมคำว่ารักมากอบเก็บ
รักเคยเจ็บเธอเติมมันในวันเหงา
จะพาไปในดินแดนแห่งรักเรา
ทิ้งความเศร้าปันแต่สุขสนุกใจ

แม้ว่ารักความหมายจริงดั่งมิ่งหล้า
งามกว่าฟ้ากว้างกว่าน้ำฉ่ำกว่าไหน
จะทวีทดค่ารักประจักษ์ไป
มอบเอาไว้แด่เธอเพียงผู้เดียว

อยากจะให้เธอแน่ให้แค่รับ
ใดสดับสุนทรมิข้องเกี่ยว
ของ่ายง่ายเข้าใจไม่ทิ้งเทียว
ทำแค่เลี้ยวมาพบจบยั่งยืน

แม้จะเป็นเพียงจิตพินิจฝัน
แต่มิผันเปลี่ยนไปให้ใจฝืน
ทำนองเพลงแห่งรักจักยั่งยืน
ด้วยดินแดนร่มรื่นยืนข้างเธอ

สิริวตี


 

ความรักไม่มีวันละลาย

เสียงขลุ่ยผิวพลิ้วลมพรมเพลงโหย
ดังฉ่ำโปรยเพลงรักถักประสาน
เพลินเสียงครวญคลอขับจับกังวาน
ก็กอบกานท์เรียงร้อยเป็นสร้อยพจน์

ความรักนั้นหอมหวลกลิ่นอวลกรุ่น
งามละมุนเคียงพันทุกชั้นบท
หนึ่งความรักยากหาไซร้ไม่มีลด
ใดจะหมดจากโลกมิใช่รัก

เพราะไม่มีวันละลายหมายให้รู้
เพราะเคียงคู่ศรัทธามาสมัคร
ตราบชะตาสร้างเงื่อนเยือนทายทัก
หรือผ่อนพักรักนั้นยังมิสั่นคลอน

หากสองเราห่างหันกั้นกรายใกล้
จวบวันไหนให้สลักปักอักษร
ยังกอบเก็บคืนวันฉ่ำอาทร
ว่าเว้าวอนอ้อนคำนำอุรา

ลมหายใจยุคสมัยแห่งความรัก
ซึ้งตระหนักอิ่มอุ่นละมุนค่า
ไร้รูปเสียงกลิ่นรสจรดมายา
ขอศรัทธารักมิคลายตายจากกัน

สิริวตี

ลมหายใจของกันและกัน

เสียงเพลงรักกังวานผสานก้อง
เธอเคยร้องตระการประสานฝัน
ลมหายใจของเราเคยผูกพัน
ทุกห้วงวันผันผ่านเนิ่นนานมา

อาจเป็นเพราะเราเคยได้เคียงคู่
อาจเคยอยู่กัปกัลป์จึงฝันหา
อาจเคยเรียงเคียงหนุนสร้างบุญพา
ถึงเวลาจรพบสบอีกที

จำสัมผัสรู้สึกลึกลึกได้
จำรอยยิ้มพิมพ์ใจให้นวลศรี
จำรอยรสไออุ่นกรุ่นฤดี
จำทวีมามอบปลอบประโลม

ฉ่ำบทเพลงเธอร้องยังก้องหู
ยังตราตรูทรงจำวันโศกโถม
ขอยึดรักครั้งนั้นพลันจู่โจม
ปลอบประโลมเหงาคลายสลายไป

สิริวตี

เสน่หา

ความรักเอยเอ่ยพลิ้วเป็นริ้วรส
มาปรากฎเชยชิดสนิทไฉน
ความรักลอยลมลู่สู่ห้วงใจ
หรือเจ้าไล่หยอกเหย้าเฝ้าภิรมย์

มองเกดแก้วพิกุลยี่สุ่นศรี
ดั่งนารีมีรักปักปฐม
เสน่หามาลีล้วนชวนชื่นชม
จิตระทมผ่อนคลายคล้ายมาลี

อย่าลอยลมปลิวหายสลายรัก
โปรดพิทักษ์ทรามสงวนมิด่วนหนี
สงสารใจฉันหน่อยคอยปรานี
อย่ารีบลี้หลีกหายกับสายลม

สิริวตี

รักนิรันดร์

พันธนาการผูกไว้ในห้วงรัก
ฝันร้ายจักคลายชื่นไม่ขื่นขม
อันทุกข์โศกโรครักช้ำทำระบม
กลับรื่นรมย์เมื่อใจนั้นใกล้เธอ

ตั้งแต่วันที่สร้างทางรู้สึก
ก็สำนึกรักนี้มีค่าเสมอ
เพิ่งรับรู้ว่ารักไซร้ใช่ละเมอ
หากพบเจอสักวันพลันเข้าใจ

เพิ่งค้นพบความสว่างกระจ่างแท้
ทุกสิ่งแปรจากดับกลับผ่องใส
รักรดรินร่มรื่นชื่นฤทัย
ขอเก็บไว้คนเดียวก็เพียงพอ

สิริวตี

อาณาจักรแห่งรัก


แม้คืนวันผันผ่านนานเพียงไหน
แต่หัวใจยังดำรงซื่อตรงหนอ
อาณาจักรแห่งรักเคยถักทอ
ก็จะขอเป็นของเธอมิเสื่อมคลาย

ทุกเส้นทางชีวิตอันมีค่า
มีเธอมาสุดซึ้งถึงความหมาย
จะรักเธอแม้ฝันพลันมลาย
หรือวอดวายดับสิ้นในอินทรีย์

เธอเป็นห้วงแห่งใจในความรัก
คือนิรันดร์มั่นสมัครศักดิ์และศรี
เธอมาเย้าระคนเป็นมนตรี
กล่อมฤดียามท้อต่อฝันงาม

จะมิเปลี่ยนชะตาฟ้าลิขิต
เนรมิตทางไว้พอไถ่ถาม
จะรอคอยคืนฝันอันพิราม
ทุกโมงยามอาณาจักรความรักเรา

สิริวตี

คงมีความรักจริงที่ยิ่งใหญ่
อยู่แห่งใดให้เจอหมดเพ้อเหงา
คงมีความโอนอ่อนผ่อนบรรเทา
ลดความเศร้าเรื่อยไปหายเหว่ว้า

ข้ามขอบเขตพระพรหมให้ห่มโศก
ทวีโชคนิยามตามสรรหา
หากได้เจอจะขอรักปักศรัทธา
และบูชาห่วงหวงทั้งดวงใจ

สิริวตี