ทุกอักษรกลอนกานท์ที่ขานสื่อ
ทุกบทคือเขียนแนบต้นแบบแข
ทุกร้อยกรองเขียนตามอร่ามแล
ถึงแม้นแม้ไม่คมงามสมควร

ให้คงมั่นครรลองหรือต้องห้าม
ให้คงตามครูนั้นมิผันผวน
ให้คงค่าอย่าแปรแถขบวน
ให้ทบทวนก่อนวางพราวพร่างลง

มากผลงานอ่อนคมมืสมถ้อย
มากหรือน้อยค่อยเรียงนั่นเคียงหงส์
มากตำแหน่งแข่งขันนั้นยังคง
มากงานส่งตรวจตราผิดถ้ามี

มิใช่ว่าคอยสนผิดคนอื่น
มิใช่ยืนเสียงแข็งตำแหน่งหนี
ความผิดพลาดอาจใช้ดูให้ดี
อาจบางทีพลาดผิดที่คิดวาง

ที่ไม่ควรล้วนรู้ผิดดูปล่อย
ลับหลังคล้อยเมื่อละมิสะสาง
แม้นมิยินคนเห็นอ่านเป็นทาง
แต่มิจางพูดต่อหัวร่อเอง
...?...
ทั้งหมดนี้มิเป็นเช่นดั่งรู้
ขอทุกผู้เข้าใจมิใช่เก่ง
หากสงสารบ้านหลังอาจวังเวง
อย่าตะเบงแตกแถวตามแนวครู

ด้วยความเคารพผู้อ่านทุกท่านค่ะ
พิณจันทร์
๔ มีนาคม ๒๕๕๙

คารวะผู้อ่านงานประดิษฐ์
ทุกลิขิตงานเกิดมิเลิศหรู
พยายามเขียนหลั่งงานพร่างพรู
ทุกทุกผู้อ่านนั้นขอวันทา

ด้วยเคารพนบน้อมพยอมหมาย
ท่านหญิงชายระลึกน้อมศึกษา
ผิดมากมีที่เขียนแม้เรียนมา
ได้โปรดอย่าวางเฉยละเลยเตือน

อันแผนผังกลอนสุภาพซึมซาบจิต
เขียนเป็นนิจจิตใจให้เสมือน
ที่ถนัดคือกลอนเขียนตอนเยือน
สนุกในหมู่เพื่อนมิเลือนเลย

อาจมองเป็นร้อยกรองครรลองแบบ
ทุกคนแทบเข้าใจครูได้เผย
หากแต่คนอวดตนมิสนเคย
ผิดแล้วเฉยแสร้งปล่อยมิค่อยมอง

สัมผัสซ้ำ..นำวางมิสร้างสรร
สัมผัสเลือน..ทุกวันนั้นสยอง
ชิงสัมผัส..จัดไปอย่าได้ปอง
สัมผัสน้องมิเป็นไร..เขียนในกลอน

ทุกลิขิตคิดค้นดั้นด้นเขียน
หากจะเพียรให้หวานขับขานอ้อน
คงมิต้องอ้อยตาลฉาบหวานจร
เขียนถูกผังกันก่อน..หวานอ้อนเอง

เคารพค่ะ
 

 

ขอสัมผัสทรวงในคล้องในฝัน
ถ้อยจำนรรจ์มานี้ไม่มีห้าม
ทุกอักษรกลอนถ้อยร้อยเรียงตาม
ให้อร่ามงามศิลป์จินตนา

หากแม้นถามที่อยู่น้องอยู่ไหน
อยู่มิไกลเกินนี่นะพี่จ๋า
แม้นคิดถึงกันแล้วก็แจ้วมา
หากลับตาน้องนี้คือพี่ลืม

กลอนสัมผัสงดงามเพราะตามพี่
ดุจครูที่สั่งสอนบังอรปลื้ม
พยายามฝึกฝนระคนยืม
คำด่ำดื่มปลื้มจิตลิขิตชาย

สัมผัสใน..ใช้นั้นสำคัญนัก
ให้สลักมิตรกลอนอักษรสาย
สัมผัสนอก..หยอกเอิญมิเขินอาย
ด้วยสหายย่อมคิดผิดศีลธรรม

สัมผัสเลือน..เพื่อนนี้ไม่มีดอก
สัมพันตอกตรึงไว้ไม่ระส่ำ
ชิงสัมผัส..ต่อกลอนใครก่อนนำ
ให้งามล้ำฉ่ำสุขสนุกมี

ขอสัมผัสบทกลอนในตอนท้าย
หากแม้นชายยังมองมิปองหนี
แต่อาจจะหายบ้างในบางที
แต่ฤดีมิหันขอสัญญา

ขอบคุณค่ะ