ยังรักเสมอนะ
..
แค่คำพูดไม่กี่คำ..หลงพร่ำเพ้อ
แค่แว๊บเดียวเจอะเจอ..ละเมอหา
คำว่ารักคำเดียวยามเกี้ยวพา
ทำอุราไหวหวั่น..เป็นฉันใด
...
เวลานี้ฉันเขียนกลอนบทนี้
อายุย่างสิบสี่..เห็นจะได้
กลอนบทนี้เขียนแย่แม้ใครใคร
จะชื่นชมยกใหญ่...ชอบใจความ
...
ทุกถ้อยคำจำแม่นแม้นนานเนิ่น
จับมือขวาพาเดิน..สุขเกินห้าม
แถมบอกรักป้ายรถเดอะมอล์ราม
จูงมือข้ามสะพานหวานน่าดู
....
จากวันนั้นจวบวันนี้..กี่ปีแล้ว
เหมือนเสียงพูดยังแผ่วแถวข้างหู
นอนเเนบข้างแขนใครนะยอดชู้
มิเคยลืมโปรดรู้...ยัง..รักคุณ
..
เสมอ