..คนใจร้าย..
(ขอเหน็บแนมสักสำนวนนะคะ)

"คนใจร้าย"คำนี้อยู่ที่ฉัน
เมื่อคิดทันก็สายกลายเป็นเศร้า
คนเคยทักอักษรเขียนกลอนเนา
คำว่า เราก่อนนี้ไม่มีเลย

คนใจร้ายคือฉันอย่างนั้นหรือ
ทั้งที่คนปล่อยมือ ก็คือเฉย
นั่นเป็นเธอใช่ไหมไม่เหมือนเคย
หากแม้นเผยความนัยคือใครกัน

เพราะคำถามยามจิตมิคิดอื่น
คำตอบฝืนบ้างไหมจากใจฉัน
อาจความจริงสิ่งรู้ปัจจุบัน
เธอเท่านั้นรู้ยิ่งกว่าสิ่งใด

ความรู้สึกลึกล้ำยากกำหนด
จะปรากฏอิงแอบเป็นแบบไหน
หากแม้นเป็นสหายสุขหายไป
หากแม้นเป็นดั่งใจสุขได้มา

อาจเป็นเธอเท่านั้น สร้างฝันให้
สุขทางใจได้ครองมิต้องหา
อาจเป็นฉันนั้นทักอักษรา
เจตนาเราต่างคิดสร้างเอง

หากแม้นฉันนั้นใช่ คนใจร้าย
คำรักหมายเริงรมย์เขียนข่มเหง
ขอยอมรับคำนั้นเธอบรรเลง
ฉันมิเก่งหักหาญแยกบ้านใคร

พิณจันทร์
๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙

รักที่กลอนอ้อนศิลป์ถวิลค่า
เขียนส่งมาปรากฏงามสดใส
เรื่องความรักจินตนากลอนพาไป
และก็ให้นิยมชื่นชมกัน

หากแต่รักหวังคู่นั้นดูออก
บางคนบอกความนัยเขียนใส่นั่น
บ้างก็เพ้อครวญคร่ำสุดรำพัน
หากเราหันถามไปบอกใช่งาน

แต่เมื่อเห็นเล่นกลอนต่อจรบ้าง
กลับเขียนขวางดักไว้มิให้หวาน
มิได้เห็นเป็นมิตรลิขิตกานท์
ต้องสื่อสารมวลมิตรประดิษฐ์คำ

กลอนจึ่งด้านหวานน้อยเป็นถ้อยปด
เขียนประชดประชันขั้นระส่ำ
หยิบปากกาเขียนไปคล้ายใจดำ
มาเขียนธรรมปล่อยวางคล้ายล้างมือ

แต่ธรรมะเขียนไปเข้าใจยาก
ด้วยยังถากกิเลสในเขตุสือ
มิเข้าถึงซึ้งธรรมงามร่ำลือ
ใจยังยื้อรูปรสมิอดทน

หากแต่เมื่อลองนิ่งมิวิ่งหา
กิเลสพาใจรับประทับหม่น
กลับยินเป็นใจร้ายทำลายคน
ให้ทุกข์ทนกับกลอนเขียนอ้อนมา

พิณจันทร์
๒ กรกฎาคม ๒๕๕๙