๐๐ อัญมณีชาวนา ๐๐
...ข้าวสุกเหลือง เรืองรอง มองอร่าม
ดูสวยงาม แต่งคุ้ง ท้องทุ่งกว้าง
พระพายพัด สะบัดเบน เอนเป็นทาง
อยู่ท่ามกลาง ผืนนา น่ายินดี
...รวงข้าวพลิ้ว ปลิวล่อ ล้อลมล่อง
เปล่งสีทอง งามงด ดูสดสี
ยามเมื่อมอง ต้องแสง แห่งสุรีย์
อัญมณี ของชาวนา สวยน่ายล
...เจ้าของยิ้ม อิ่มเอม เปรมปิติ
เห็นรวงผลิ สัมฤทธิ์ ได้ผลิตผล
ที่เหนื่อยยาก บากบั่น ขยันทน
เหงื่อร่วงหล่น ชุ่มชื้น รดผืนดิน
...หลังสู้ฟ้า หน้าสู้โคลน ตัวโยนหอบ
สู้ประกอบ อาชีพไป ใจถวิล
หวังข้าวดี มีกำไร ได้พอกิน
สมใจจินต์ มีสุขรื่น อย่างยืนยง
...ยึดตามคำ พระดำรัส กษัตริย์ไท้
ที่สอนให้ ชาวประชา อย่าลืมหลง
ตายรอยพ่อ พอเพียง เลี้ยงดำรง
เพื่อเสริมส่ง ครอบครัว ไม่มัวเมา
...ให้รู้บุญ คุณค่า ว่าเหนื่อยเหน็ด
ข้าวทุกเม็ด แลกเหงื่อหยด รดกายเฉา
เมื่อเกี่ยวขาย ได้อัฐ ประหยัดเอา
ข้าวเปลือกเรา ทุกเมล็ด คือเพชรพลอย...
*********************************
..พระเอกดราม่า..
๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๙
