เพื่อนแม่

๑. โชคเคยช่วย..เพียงให้เกือบให้พบ
แต่ฉันหลบ..หนีหน้ามาเสียก่อน
ทำได้เพียง..ตัดพ้อวงโคจร
รักขาดตอน..จากไปในวันนั้น
๒. โชคเคยช่วย..แต่ไร้พรหมอุ้มสมให้
จึงเหมือนพรากหัวใจ..ไปจากฉัน
เพียงประตูกั้นกลางระหว่างกัน
เพียงเปิดมัน..ออกไปก็ได้เจอ
๓. จะโทษโชคโทษใครเขาไม่ผิด
โทษตัวเองที่คิดถึงอยู่เสมอ
ลมทะเล..ฝากคำย้ำถึงเธอ
ทรายละเมอ..อยากใกล้ชิดคิดถึงจัง
๔. เรื่องอายุถึงไม่ใช่ครองวัยสาว
แต่เป็นดาว..ดวงนี้ที่ฉันหวัง
ใช่ดอกไม้แรกแย้มแต้มภวังค์
แต่สะพรั่งในหัวใจอยู่ไม่น้อย
๕. รูปเธอยิ้มดูทุกทีมีความหมาย
คนทุกข์คลายความเศร้า..ที่เหงาหงอย
อย่าทำให้..รักช้ำเกิดซ้ำรอย
รักฉันหน่อย..ล้มป่วยไปใครดูแล
๖. ถึงอยู่ห่างต่างถิ่นแผ่นดินไหน
สื่อหัวใจ..ลึกซึ้งส่งถึงแน่
แต่ช่องว่างที่ขั้นไว้..ให้ปรวนแปร
จะบอกรัก..ก็ยากแท้..เพื่อนแม่เรา !

ครูเท่ง

 


ลูกเพื่อน

เมื่อแรกพบก็พ่ายกลายเพ้อฝัน
นั่งรำพันก็อายไม่อยากเล่า
หากใครรู้คงว่านินทาเอา
จึงทนเฝ้าเก็บไว้ในทรงจำ

ผ่านร้อนหนาวร้าวทรวงล่วงแปดสิบ
ยังน่าหยิบแย่งเย่อแค่เป๋อป้ำ
เฝ้าละเมอเพ้อหาอย่าใจดำ
ส่งลำนำสู่ทรวงห้วงภวังค์

เท่สมาทร์มาดแมนแสนองอาจ
มองแล้วบาดทรวงในใจเพ้อหวัง
อยากอิงแอบแนบกายในรวงรัง
คิดถึงจังพ่อบุญปลูกลูกเพื่อนเรา

ละอองดิน