เป็นความจริงสิ่งไหนได้มาง่าย
มักดูดายกรายฉิวมองผิวเผิน
ปล่อยเกะกะกีดขวางทางก้าวเดิน
ถือส่วนเกินเก็บกองห้องครัวไฟ

ก็ใช่เก่าเบาบางเชือกยางรัด
เพียงถูขัดสกปรกกระจกใส
กาวโปะปะถลอกเย็บนอกใน
การเข้าไม้ไร้นอตปลอดตะปู

ก็ใช่เก่าเนานานติดบานพับ
เปิดเผยงับจับแน่นแกนกลางอยู่
แผ่นกระดานร้านช่องไร้ร่องรู
ชั้นชิ่งตู้ม้านั่งโต๊ะตั่งเตียง

ก็ใช่เก่าเงางามยามส่องสาด
ส่วนสะอาดสะท้อนแสงแฉกเสี่ยง
มีตาไม้ไล่ลายเลื่อมรายเรียง
พลิกพบเพียงผุพองต้องฝนพรำ

ก็ใช่เก่าเขาเบื่อเชื่อตกยุค
ยอบนอนลุกรองเขียนเวียนจนหนำ
ทรงกระด้างค้างคราบเคลือบฉาบดำ
มือลูบคลำตำเสี้ยนสิ้นเนียนนวล

เป็นความจริงสิ่งไหนได้มายาก
เงินซื้อจากเหงื่อไคลไร่นาสวน
มักดูแลแช่ใช้ไว้ที่ควร
ถือเป็นส่วนหนึ่งในใจของเรา

รพีกาญจน์

อ่านกลอนอ้ายหลายรอบชอบเข้าชิด
พยายามติด  ตามแลคนแก่เก่า
แฟนกลอนกันพันธุ์แท้แน่นานเนา
แม้จะเฒ่าไปหน่อยยังคอยดู

น้องห่างหายไปนี่มีเหตุผล
เพราะอ้ายบ่นมากไปใครจะอยู่
ป่วยหลายหลากยากเดาเท่าที่รู้
น้ำในหูไม่เท่ากัน...นั่นอ้ายทำ

น้ำในหูไม่เท่ากัน...ฉันขอลา