ยังยึดคำทำนองของปะเก่า
ทั้งดีดสีตีเป่าเขย่าขวัญ
ปากอู้เอิ้นเชิญชอบตอบจำนรรจ์
ป่าวประโคมโน้มนั้นร่วมบรรเลง

ชูกล้าแกนแผ่นผกล้าตกร่อง
ผุดโผล่ช่องร้องเล่นเต้นโฉงเฉง
ภาพยิ้มพรายรายเรียงพร้อมเสียงเพลง
เขียนฝาเข่งไขหน้าข้อยปลาแบ

สำแดงกึ๋นขึ้นซีนปีนกระบะ
จ้องจังหวะจะโคนโหนกระแส
พ้องฉิ่งฉับกรับกลองฆ้องปี่แน
ยาวแหนแห่ห้อมข้างหางขบวน

แอบเอาฤกษ์เบิกงามตามฉบับ
เมฆพยับจับฟ้าหล้ากำสรวล
เปรียบตัวเปล่าเผ่าผู้มิรู้ควร
ส่อจิตป่วนด่วนจองครองอาณา

ด้วยตั้งใจใคร่แรกแหกประถม
ตรวจนิยมชมสีค้างกี่ขา
สะบัดเก๋าเท่าทันกลั่นน้ำตา
พ่วงดรามาหาแต้มแย้มพวกภักดิ์

ยังยึดคำทำนองของถนัด
รอบทะลุ่มชุมซัดดาจัดหนัก
เดินตุปัดตุเป๋โซเซชัก
นวลน่ารักพักหนึ่งถึงถูกนับ

รพีกาญจน์