มิบังอาจอวดรู้เป็นผู้สอน
เพียงเว้าวอนละเมอเหมือนเพ้อพร่ำ
ไร้สาระปรากฏให้จดจำ
แม่งามขำฟังถ้อยอย่าน้อยใจ

ทุกสำนวนล้วนงามไปตามคิด
ต่างลิขิตกรองกานท์ออกขานไข
หลากลีลาประพันธ์ต่างกันไป
จึงมิได้เก่งเกินอย่าเยินยอ

แม้ตั้งใจอ่านเขียนหมั่นเพียรแล้ว
ย่อมรู้แนวร้อยคำนำเติมต่อ
คอยปรับปรุงพจีจนดีพอ
มานั่งทอกลอนในใจพี่เลย

นั่นไง พี่มนต์

 

ตนต่างหากกำหนดเป็นบทบาท
แล้วค่อยวาดคำวางทางภาษา
ทุกสำนวนหลั่งรินจินตนา
รจนาตามจิตลิขิตไป

ขอบคุณที่ต่อคำลำนำกล่าว
เติมเรื่องราวร่ายร้อยถักถ้อยไข
กลอนควรต่ออารมณ์ร่วมบ่มนัย
ร้อยมาลัยคำกรองทำนองเดียว(กัน)

มนต์คำ

อันคำกลอนย้อนกล่าวเรื่องราวเกร่อ
ครวญพร่ำเพ้อละเมอคำลำนำเผย
ทั้งรักหวานซ่านซึ้งอันพึงเชย
ทุกถ้อยเปรยปรารมภ์ย้อมบ่มจินต์

จะวาดคืนเหน็บหนาวเก็บดาวร้อย
เป็นสายสร้อยคล้องใจให้ถวิล
โยงสองดวงวิญญาชั่วฟ้าดิน
อย่าได้สิ้นอาวรณ์จนรอนราน

ว่าคืนนี้นิ่มน้องอย่าหมองเศร้า
ฟังกานท์กล่อมแผ่วเบาผลัดเหงาผ่าน
จะหลั่งรินร่ำบทพจมาน
กล่อมนงคราญนิทราทั้งราตรี

พี่มนต์