(ภาพเบ้อเร้อเลยค่ะ ใช้มือถือถ่ายมาเองค่ะ ปรับแต่งไม่เป็นฮ่าๆ)

คิดถึงจัง

แหงนมองฟ้าเมฆครึ้มทึมเทาฝน
ปรอยร่วงหล่นให้เห็นมองเป็นสาย
ลมกรรโชกสะบัดกระจัดกระจาย
เย็นสบายมิร้อนครึ่งค่อนวัน

ผ้าเปียกชื้นเฉอะแฉะแนบแปะร่าง
เดินผิดทางซวนเซต้องเหหัน
ปูนดินลื่นไถลจับไม่ทัน
หัวร่อกันเฮฮาคราล้มตึง

ได้ยินเสียงหัวร่อพอคลายเหนื่อย
เม็ดฝนเอื่อยหยดหยาดมิขาดผึง
หากแต่งานหนักใช้หัวใจดึง
มิเครียดขึงกฏเกินงานเดินดี

เล่นหัวกันสนุกค่อยลุกต่อ
สองมือก็หยิบจับหนุบหนับนี่
งานก่อสร้างแบกหามทำข้ามปี
พักอีกทีสงกรานต์กลับบ้านนา

อีกมินานเกินรอลูกขอกลับ
นอนมิหลับคล้ายใจร่ำไห้หา
เพราะคิดถึงเหลือเกินพะเนินมา
รอเวลางานหยุดเร่งรุดไป

แหงนมองฟ้าเมฆฝนลอยล้นหลาม
ฝากถ้อยความนำพาทุ่งป่าใหญ่
สงกรานต์นี้จะทวงชื่นทรวงใน
กอดแม่ให้อุ่นจิต..คิดถึงจัง.

พิณจันทร์